Dzięki za komentarz.

Nie wiem, co oznacza "nic staje się wszystkim". Może wszystkim, co nam pozostało? Ale ja bym raczej powiedział, że wszystko staje się niczym, wszystko nas nudzi. W dobie globalizacji i szybkiego dostępu do całego dorobku ludzkości nic nie jest już w stanie nas zaciekawić. Szok, nawet jeśli inteligentny (na przykład - Marilyn Manson), został posunięty do tak absurdalnych granic, że nic już nie jest w stanie nas pobudzić.

Puk-psotnik, który ma za zadanie rozpalać ten nasz świat na nowo, poddał się i odszedł na emeryturę, a nie ma chętnych na zajęcie jego miejsca, bo zadanie rozśmieszenia nas i pobudzenia do działania przez błazna, gdy wszystko wszystkich śmiertelnie nudzi, jest zadaniem niemal niewykonalnym.

Ale ogłoszenie jest aktualne - może ktoś się jednak zgłosi i zaproponuje nam kilka nowych psikusów, które będą w stanie przebić skorupę, dotrą do wnętrza i zachęcą do intensywniejszego, prawdziwszego (niż to spędzane przed telewizorem i w galeriach handlowych) życia?

PS A co do "Snu nocy letniej" - my wystawiamy sztukę na podstawie sztuki Shakespeare'a, która była na podstawie "Metamorfoz" Owidiusza, które były na podstawie mitologii greckiej. Stąd "cienie cieni czyichś cieni". Dzisiejszy świat to odgrzewany po raz nie wiadomo już który wciąż ten sam kotlet. Może czas coś z tym zrobić w bardziej systemowy sposób? Nieśmiertelność? Sztuczna inteligencja? Przeprowadzka na Marsa? Ja tam widzę mimo wszystko parę możliwości.