Od pierwszego wersu:


Twój wiersz wywołuje dreszcze (i to wcale nie dlatego, że mam gorączkę Podoba mi się bardzo użyty przez Ciebie motyw ciepła, jego subtelne a jednak dobitne "rozdystrybuowanie". Jakby cały wiersz i całe życie były jedną wielką grą w "ciepło - zimno"... (i znowu mam ciarki, wzmocnione jeszcze przez odwrócenie tego motywu, czyli że ciepło jest tam, gdzie zaczynamy podróż, albo że każda podróż jest z natury w fazie początkowej Rewelacyjny tekst!

Serdeczności z życzeniami wszystkiego, co najlepsze w Nowym Roku

Ophelio, byłem w tym świecie, widziałem te obrazy, podziwiam lekkość, z jaką skreśliłaś na tak małej płaszczyźnie słownej tyle emocji, "czucia", i nagle pojawia się wrażenie, że wiele ten wiersz ma płaszczyzn, czy to aby tylko mała scenka?
Oj wątpię...
Końcówka jakże znamienna, wiele mówiąca o bohaterce, która potem musiała przejść daleką drogę, cokolwiek by to nie znaczyło.
Choć z pozoru wiersz "suchy", nie sposób odmówić mu intensywności, lecz ta płonie jak ogień w bryle lodu.