Tak mi się wydaje, jakby to była część dalsza "Grzesznicy", ale napisana już na spokojnie, z perspektywy czasu. Chciałbym na początku jeszcze napisać do wszystkich wierszokletów piszących banalne i kiczowate utwory o miłości- macie powyżej świetny przykład świetnego wiersza o tej waszej ulubionej tematyce. Wiersz oryginalny i godny długiej analizy.

Osobą mówiącą w wierszu jest Achillesa- każdy chyba widzi analogie z greckim bohaterem Iliady. Tu nie tylko mam na myśli imię, ale również kąpiel w rzece, która uodparnia na ciosy. Adresatem tych słów jest Amorek- nie muszę chyba nikomu go przedstawiać.
Dobra, teraz spójrzmy do treści:
-"Mam na imię Achillesa"- bardzo dobrze, najpierw trzeba się przedstawić. Miło mi, ja jestem Jacek. Przedstawienie się pozwala nam traktować bohatera jak partnera, dzięki temu mamy do niego bezpośredni stosunek;
-"Życie samorzutnie||wykąpało mnie w Rzece Obojętności"- pierwsza różnica z życiorysem tego mitologicznego Achillesa. Nie Styks, a Rzeka Obojętności. Natomiast Tetydą może być tutaj życie.
-"Mam skórę twardą [...] spojrzeniu lód"- druga różnica. Już tutaj możemy się domyślić, że Rzeka Obojętności nie uodparnia ciała (tak jak Styks), ale psychikę;
-pojawia się kolejny bohater- Amorek. Jego boski wzrok zauważył, że Achillesa jest już uodporniona na miłość. Dlaczego? Odpowiedź jest zaskakująca- "Przecież ty już mnie zabiłeś", twoja strzała już mnie trafiła. Tak kończy się część pierwsza;
-część druga- pocięte ręce świadczą o próbie samobójstwa, natomiast śniaki bardzo mi przypominają historię Grzesznicy z poprzedniego wiersza Liny. Rozumiem jednak, że jest to zupełnie inny wiersz;
-część trzecia- Achillesa nie szukała tarczy na strzały Amorka, wierzyła że miłość jej nie skrzywdzi- niestety, zawiodła się;
-"Kląłeś, krzyczałeś, strzelałeś, wyzywałeś."-no cóż, "Grzesznica". Przy tamtym wierszu zastanawiałem się, dlaczego ona ciągle do tego swojego wybranka wracała. Teraz już wiem- to przez tą przeklętą strzałę.
-czwarta część- "Miałam na imię Achillesa."- miała, już nie ma, już jej nie ma.

Znowu muszę przeprosić za zbyt długi komentarz ale myślę, że takie dobre dzieła zasługują na to, żeby się trochę pomęczyć.

Pozdrawiam autora.

wiersz przegadany-za dużo dosadności-powinien być krótszy i bardziej zaskakujący;pomysł nawet ciekawy, ale warsztatowo-słabiutki

"wiersz przegadany-za dużo dosadności-powinien być krótszy i bardziej zaskakujący;pomysł nawet ciekawy, ale warsztatowo-słabiutki"
Nie zgadzam się! Jak dla mnie rewelacyjny i ideał wiersza o nieszczęśliwej miłości.
Proszę, powiedzcie mi co tutaj jest przegadane. Dosadność- to jest wada? Powinien być krótszy- konia z rzędem dla tego, kto wskaże fragment, który nie jest tutaj potrzebny. Powinien być bardziej zaskakujący- cześć IV nie zaskakuje? "Miałam na imię Achillesa." Pomysł nawet ciekawy- dla mnie rewelacyjny. Warsztatowo słabiutki- ja bym tutaj nic nie zmieniał.

Z góry mówię, że się nie znam na wierszach. Jednak nigdy mnie nie nudziły; podobały mi się, albo nie, ale nie nudziły. Achillesa - imię mitologicznego herosa przemienione na płeć damską to był oryginalny i trafny pomysł. Ogólnie mi się podobało, trzecia zwrotka mnie nudziła, ale reszta super.