[wersja poprawiona]
Na jednym z wzgórz graniczących z osadą Pitiful, pogrążony w myślach Eiriv spoglądał na znajdującą się nieopodal wioskę. Stał o krok od miejsca, w którym ziemia zaczynała opadać. Przed nim roztoczony był wspaniały widok na drewniane domy, do których wnętrz wlewało się świeże powietrze. Za jej granicami, odnajdę nowy świat - myślał. Niebo poplamione obłokami, stało się teraz tak odległe, tak nie osiągalne, że gdyby tylko mógł, odwrócił by bieg wydarzeń minionego dnia i minionej nocy. Cała otaczająca to miejsce zieleń, zdawała się z niego szydzić, olśniewając swym spokojem. Piękne, zielone krzewy oraz drzewa kołatały jeszcze bardziej, zmęczony umysł mężczyzny. Twarz ukrytą miał pod kapturem. Ubrany w jadeitowy płaszcz i przepasający go skórzany pas, odwrócił się by zejść w dół, po wydrapanej ścieżce. Nie minęło kilka minut, gdy był już u celu krótkiej wędrówki. Stał naprzeciw wysokiej, murowanej bramy okrytej spadzistym, jak na razie, szkieletem dachu. Wszedł do osady po brukowanej uliczce. Minął dom kwatermistrza, pocztę oraz kilka nowych posągów. W końcu słyszał coraz mocniejsze, podekscytowane głosy mieszkańców zebranych wokół centralnego miejsca forum.

- Ależ, to dla nas okazja, panno Holywear! -trzeszczał pulchny mężczyzna stojący najbliżej drogi prowadzącej do Złotego Dzika.

- Ma pan zupełną rację, asesorze. - odpowiedziała równie zadowolona dama, w ogromnym różowym kapeluszu. Eiriv mógł na własnej skórze odczuć, że coś się szykuje. Sam jednak nie wiedział, czy nie jest to spowodowane tylko zwykłym przemęczeniem. Postanowił nie rozgrzebywać tego problemu i przysłuchać się co dziś niesie poczta pantoflowa. W chwilę później ujrzał znajomą twarz. Szybkim krokiem zmierzył więc w kierunku stojącego na uboczu mężczyzny. Był to wysoki, łysiejący facet z kozią bródką, ubrany w biały fartuch i brązowe spodnie.

- Hej Joroji – szepnął gdy stał tuż za nim.

-Myślałem, że uciekłeś stąd Ty draniu - odpowiedział z uśmiechem, gdy odwrócił głowę i zorientował czyje to słowa. Przegrzebał naprędce kieszeń fartucha – o… proszę, to dla Ciebie, dziś rano zostawiła go jakaś kobieta.

- A cóż to? – otworzył zwitek pergaminu - pewnie kolejna wielbicielka – dopowiedział zgryźliwe i zaczął czytać. Zatopiony w lekturze, wyłączył świadomość, wgłębiał się w sens każdego ze słów osobno.
[/wersja poprawiona]

- A cóż to za tłum? Czyżbym przegapił jakieś ważne święto? - zapytał z nutą ironii w głosie, wyliczając w pamięci dni jakie pozostały do początku żniw. W Pitiful obchodzono je organizując coroczną wiejską biesiadę. On sam nie widział w tym sensu, przecież ogólnie rzecz biorąc nie było czego świętować. Fakt, iż trzeba codziennie wstawać rano tylko po to by wyjść na pole przy temperaturze trzystu dziesięciu kelwinów, raduje tylko mieszkańców tej przedziwnej krainy.
- Ee, gdzie tam. Ludzie cieszą się bo asesor Bonesweek, uzyskał dla naszej wsi prawa miejskie. Czy ja wiem, czy to dobrze. Teraz, zaczną się tu uliczne targi, zjazdy różnych hochsztaplerów albo innych proroków. Na cóż nam to?- odpowiedział widocznie poirytowany mężczyzna. Wyciągnął z kieszeni podręczny zegarek i zerknął nań tylko kątem oka.
- Pewnie jak zwykle masz rację, ale wiesz co przyjacielu: to miejsce przestało być wsią, gdy na pogórzach otworzyli te dwie fabryki i tartak. Już wtedy, Bonesweek zapowiedział, że będzie zabiegał u króla o prawa miejskie. Z drugiej strony nie miałem pojęcia, że tak szybko temu podoła.
-Szybko nie szybko, ja tam nie wiwatuje całej tej ceremonii, pora bym wrócił do karczmy. Idziesz?- zapytał odchodząc kilka kroków w głąb uliczki, między wybudowanym już ratuszem, a wciąż budowaną wieżą strażniczą mającą zakończyć prace w rejonie punktu odpowiedniej obrony miasta. Posiadało ono już rynek, o wielkości około osiemdziesięciu łokci kwadratowych zastępujący w nazewnictwie forum, który tak czy inaczej wciąż pełnić ma tą samą funkcję. Szpital będący jedynie nieczynnym gmachem, oraz kilka pomniejszych urzędów, taki jak urząd skarbowy czy więzienie. Żeby nie zapomnieć o najważniejszym, decyzją króla miasto musiało zmienić nazwę. Tak też obwieszczono, iż za kilka dni odbędzie się pierwsze publiczne referendum w tej sprawie... Eiriv kiwnął głową na znak, że taki właśnie miał zamiar i ruszył za karczmarzem. Nie musieli długo iść, ponieważ Złotego Dzika dało się zobaczyć już z centrum miasta. Był to wielki (w dużej mierze) drewniany budynek kończący kamienną drogę. Posiadający cztery przednie okna, rozmieszczone równolegle po dwa na każde z pięter, ozdobione wyrobionymi po mistrzowsku donicami z dębu. Po prawej stronie budynku znajdowała się stajnia, gdzie odpoczywała klacz Eiriva. Z kolei po lewej stronie osadzony został mały ogród, w którym rosły kwiaty i krzewy o różnokolorowych owocach. Dwaj mężczyźni znaleźli się już przy drzwiach prowadzących do środka. Starszy z nich, chwycił dłonią za klamkę i otworzył je. Wnętrze było urządzone bardzo prosto. Na drewnianych belach, zastępujących ściany gdzie nie gdzie wisiały wygarbowane skóry zwierząt. W sali znajdowały się cztery podłużne stoły, na których poustawiane zostały ciemne krzesła. W końcu stał szynkwas w kierunku którego udał się Joroji. Po drodze odwrócił lekko głowę i spojrzał pytająco na towarzysza. Ten ściągając już krzesło, ze stołu stojącego najbliżej szynkwasu odpowiedział:
- Mocne whisky. - po czym dalej wziął się za ustawianie krzeseł na odpowiadającym im miejscu. Przez krótką chwilę w pomieszczeniu zaległą cisza. Karczmarz przygotowujący się do codziennego otwarcia, był zbyt zajęty by znaleźć choćby chwilę na dłuższą rozmowę z drugim mężczyzną.