-Pamiętasz Tego, który tak cwaniaczył?
-O kogo ci chodzi?
-Wiesz, Ten co tak chodził po osiedlu i nikogo się nie bał. Co wtedy skopał mnie z kolegami, bo biegałem i skakałem. Byłem dzieckiem, On kilka lat starszy. Co tak stał czasem przed szkołą i pluł na uczniów. Pamiętasz?
-Tak, pamiętam Go. To jest dupek.
-Zabili Go.
-Co? On nie żyje? Jak to się stało?
-Normalnie, pobili Go, wylądował w szpitalu i tam zmarł.
-Aha...
-Pamiętasz Tego, którego zmuszaliśmy do chodzenia na lekcje.
-Jasne, że tak. To był koleś.
-Próbowaliśmy Go siłą zmusić do lekcji. Uczyłem Go trochę z niektórych przedmiotów. Nikt Go nie ruszał. Chodził często na większe popijawy. Bić się umiał, lecz często unikał walki. Pełen szacunek dla niego.
-Tak jest w porządku, chociaż... no wiesz.
-Wiem, nie żyje.
-Też Go zabili?
-Nie, spokojnie. Wziął pasek i się powiesił, niedaleko stąd na drzewie.
-Aha...
-Zabawne.
-Co?
-Przypomniało mi się jak byłem mały i grałem Jej serenady pod balkonem. Mama kupiła mi gitarę, ale to było śmieszne. Nie pamiętam już co grałem. Był ze mnie mały wirtuoz. Później Ona się przeprowadziła trochę dalej. Nie raz Ją widywałem.
-Ona też nie żyje?
-Nie, dlaczego? Chodziła ze mną do szkoły. Teraz studiuje, ma chyba jakiegoś mężczyznę. Dobrze Jej idzie, siostra też się uczy. Na brak pieniędzy nie narzeka.
-Cha! Czego chcieć więcej od życia?
-Czego, by tu chcieć. Za niedługo jest rocznica śmierci jej ojca.
-O kurczę.
-To było parę lat temu. Przyzwyczaiła się pewnie.
-Też tak sądzę, trzeba żyć swoim życiem. Też pewnie bym zapomniał.
-Zapomniał? Ona pewnie nie zapomniała. Po prostu przyzwyczaiła się do pustego miejsca przy stole. Przyzwyczaiła się do wolnej łazienki o stałej porze. Już nie zwraca uwagi na to, że nikt Jej nie wita z uśmiechem. Nie wsłuchuje się w pustą ciszę.
-Aha...
-Pamiętasz?
-Co?
-Pamiętasz jak siedzieliśmy tak ostatnim razem i wspominaliśmy.
-Tak, mówiłeś o innych.
-No...

-Czemu nic nie mówisz?
-Czekam...
-Na co?
-Na nowych...
-Aha...