Poetyka mnie tutaj niestety nie urzekła. Rekwizyty dość popularne, ale nie muszę chcieć więcej, skoro mowa w kategoriach dosłownych o zachwycie kobietą. Można kochać i porównywać, nie potrafią czy nie będąc w stanie, bo za dużo uczuć i ekscytacji, by w słowa ująć. Pewnie, każdemu się zdarza i wielu opisuje takie uniesienia. Więc nie czepiam się tematu, raczej - realizacji. I nie chodzi mi o ograne rekwizyty, po prostu nie powiązałeś wszystkiego zręcznie, nie dodałeś czegoś zupełnie od siebie (poza emocjami), czegoś, co mocniej zadrży, tupnie, poruszy. Ale dobrze - niektórym może to nie przeszkadzać. Zresztą - poruszenia tekstem oddbywają sie na różnych poziomach czy sferach subiektywnych refleksji, gustu.
Co mogę podpowiedzieć od siebie, co może przyciagnęłoby mnie bardziej - poza tym, co napisałam wyżej? Zrobiłeś z tekstu wersy; fajnie jest, gdy kolejny zaskakuje czymś, bo poprzedni kończy się niejednoznacznie. Poszukaj ciekawszych porównań, nie poetyzuj na siłę, bo może wkraść się patos, a przynajmniej jego niefajne odbicie; taka mała zmora, która burzy naturalność. Proste słowa są w porządku, lecz warto z nimi pokombinować.
Masz powtórzenia: twarz/twarz, i to na koncu wersów (w słońcu twarz/gładzą mą twarz - dodam, że zaimek "mą" (odpowiednik - moją) w formie nieszzczególnie współczesnej ) i przy tego typu tekście może razić i dodawać właśnie tej kiczowatej nieco strony patosu).
- w stanie
No trochę trzeba by pogrzebać na pewno...

Skupiłeś się na tym, co już wielokrotnie opisywano, i w taki sposób, jak wielu przed Tobą. Może z czasem przyjdą inne rozwiązania.
Włosy porównywane do wodospadu nie są nazbyt oryginalne, ale nawet przyjemnie mi się to połączyło z ochładzaniem twarzy. Tutaj mogłabym się skusić na podobny kierunek zamąceń słownych, gdzie obraz zaczyna się malować nie tylko ciałem kobiety, choć to podstawa do wynurzeń (czy też zanurzeń...).

Nie zniechęcaj się, działaj.
Ja jestem prozaikiem zwykłym, ale może jeszcze przyjdzie ktoś ze swoim spojrzeniem.

Pozdrawiam z uśmiechem.

Treść do mnie przemówiła. Ostatnio czytam autorów z trochę innych epok niż współczesna, dlatego też styl mnie zbytnio nie rozdrażnił. Ale wiem, że dzisiaj się nie sprawdzi. Podoba mi się końcówka najbardziej, tylko nie rymuj gwiazda z gwiazdach, bo to nie w porządku w stosunku do czytacza Podoba mi się "który porównując, nie jestem w stanie porównać". Ale to treściowo. Całość trzeba umieścić w innym stroju, bardziej odpowiednim tej epoce, w bardziej odkrywczej poetyce i z większą dbałością o warsztat.
Pozdrawiam

Heh, przecież wszystko to zawarłam w moim komentarzu.


To bardzo ważne punkty, ale szczególnie pierwszy mówi, że jednak trzeba udoskonalać swoje pisanie poprzez próby i próby. Czyli pracować nad warsztatem i stylem - mimo wszystko. Tematyka - każda. O wszystkim się czyta.

Rozumiem, że nie chcesz podlegać teoriom, ale blędy ortograficzne czy interpunkcyjne to zupełnie inna działka, a u Ciebie wciąż " w stanie" razem i np. zbędny przecinek w pierwszym wersie.

Pozdrawiam i próbuj, badź sobą w pisaniu, bo o to chodzi. Ale też trzeba siebie z siebie jak najlepiej, najgłębiej i ciekawie wydłubać.

Pozdrawiam księżycowo.