"Глаза"

Под тонкою луной, в стране далекой, древней,
так говорил поэт смеющейся царевне:

Напев сквозных цикад умрет в листве олив,
погаснут светляки на гиацинтах смятых,
но сладостный разрез твоих продолговатых
атласно-темных глаз, их ласка, и отлив
чуть сизый на белке, и блеск на нижней веке,
и складки нежные над верхнею,- навеки
останутся в моих сияющих стихах,
и людям будет мил твой длинный взор счастливый,
пока есть на земле цикады и оливы
и влажный гиацинт в алмазных светляках.

Так говорил поэт смеющейся царевне
под тонкою луной, в стране далекой, древней...

1927 г

„Oczy”

Przy blasku księżyca w krainie odległej
tak szeptał poeta uroczej carewnie:

Cykady zamilkną śród gajów oliwnych,
zagasną świetliki na hiacyntach zmiętych,
lecz cudowny wykrój podłużnie wyciętych
oczu twoich, pani, atłasowo-piwnych
z niebieskawym białkiem, blask dolnej powieki,
i urocze fałdki na górnej – na wieki
pozostaną w moich jaśniejących wersach,
ludziom będzie miłe spojrzenie szczęśliwe,
póki są cykady i drzewa oliwne –
i hiacynt wilgotny w świetlikach-diamentach.

Tak szeptał poeta uroczej carewnie
przy blasku księżyca w krainie odległej...