To bardzo ciekawy cykl Antku, praktycznie dający niekończące się pole manewru, pomysłów setki, tysiące, ale opisać martwą naturę tak, by tchnąć w nią życie nie jest pojedynczo, a Tobie w jakiejś części się to udało. Teraz dopiero odczytałem wszystkie części, i wszystkie zawierają bardzo ciekawe fragmenty, które niosą ze sobą życiowe prawdy, mądrości, spostrzeżenia. dla mnie najbardziej chyba kamień, ale niełatwo się zdecydować. w oknie bardzo ładny moment o nabieraniu cierpliwości "dostrzegam u siebie wzrost wrażliwości na otoczenie" co chyba przychodzi z wiekiem, sam tak mam. im człowiek dojrzalszy tym jej więcej i więcej człowiek widzi, inaczej postrzega pewne rzeczy. taki cykl może pisać tylko bardzo dojrzała osoba, mająca zapełnioną kartę doświadczeń. z dużym podobaniem:-)

pozdrawiam serdecznie, Aleks...