Ostatnio trafia do mnie taka ujarzmiona prostota, naiwne spojrzenie na sytuacje, coś jak głos Marceliny na tle happysad ; )) taki rodzaj wrażliwości. Samo przyrównanie do bólu płuca ujmujące. Nawet więcej - czytając Twój niedoskonały wiersz, czuję emocje peelki. Z jednej strony chodzi właśnie o to. Z drugiej trochę to podane zbyt dosłownie, na tacy. Zrobiłabym z tego szorta albo miniaturkę. Wyłuskaj sedno emocji, z tym płucem właśnie.
I ten niedorzeczny

Ból

To na pewno płuco

To oczywiście trochę za mało. Ostatnie dwa wersy niepotrzebnie wyjaśniają, trącą emfazą. Nie twierdzę, że nie powinno tam być tego klucza (bo jest to swoiste clou), jednak nie w takiej górnolotnej dosłowności. Generalnie, do dopracowania zakończenie, no i tytuł. Pogrzeb w tym jeszcze.

śmierć to poważny temat, a nawet bardziej; fakt, płuco nie boli, ale tu nie chodzi o ból samego płuca, a o odczuwanie; jestem świeżo po grypie, podczas której nawet włosy mnie bolały! ból to odczucie subiektywne i wierzę temu wierszowi, że boli płuco, a może chodzi o miejsce/punkt, w którym coś bije;
wiersz odczytuję na 3 płaszczyznach; pierwsza skupia się na sobie; druga chce zawłaszczyć rzeczywistość; trzecia jest zazdrosna; szkoda, ze nie ma czwartej, która związałaby te płaszczyzny

pozdrawiam