Żegnaj urodo mienionego życia, niechaj mnie istota twa niesie ponad wyobrażenie wiary i niechaj Bóg jest wzorcem miłosierdzia. Niechaj wiara majętna w słowach jego jest cnotą bliźniego mego, bowiem urodą mą bliską jest niebiańska anielska niewiasta wymarzona nocą błogosławioną. A świat jest mi bliski kiedy nocą składam dłonie w modlitwie,modlitwie ,która jest zmową ,zmową przeistaczającą się w litanię! Bowiem urodą majętną w marzeniu jest świadectwo twego istnienia. Żywot ponad czasowego zegarmistrza ,zegarmistrza odliczającego czas budzi we mnie samobójcza intrygę , która odniesie sobą sukces zdrajcy, zdrajcy lubieżnego żywota ;  Śmierci oblicze, zwierciadło prawdy objawi sobą me imię na krzyżu zaznaczy datę, a krew zastygnie i serce okruchem karmić będzie ziemię . Śmierci spragniona ma proszę patrz we mnie.  Choć twa twarz biała niczym skruszała kość jest miłosierdziem boleścią lękiem, a nawet herezją to więc ,że idę z godziny na w godzinę twoim śladem , tuż nad skronią trzymając rewolwer! Tak odliczam twój czas życie me!Ideę żywota mego upośledza mój kręgosłup ,prostując ciało karze ,mnie boleścią wieczną, a grzech pierworodny prowadzi pod ścianę płaczu w żydowskim osłupieniu skazując mnie na wstyd. Herezja słów mych trąca mną rzucając mnie na podłogę ,a duszę ku zdradzie wyzywa Szatan , ciało me karze krzyż ,a ja wykrzykując grzeszne słowa niszczę pismo ,krzycząc to zbrodnia ma jest samobójstwem ,bo przecież dziś zabiłem się! Choć jeszcze żyję dyszę ,to nie chcę więcej patrzeć w odbicie w zwierciadle !I myślę, myślę... Przecież objawiłem się w śmiertelnym instytucie samobójców i wyznaczyłem własny cel, cel który skazuje życie, me na objawienie się jako człowiek skazany na grzech!