Naprawdę? ))
Skoro tak twierdzisz...
Dzięki, Trawo1965, za wczytanie się.
Pozdrawiam.

Zolu, Twoje słowa:



bardzo mnie cieszą, bo tak właśnie Ją odbieram. Natomiast trochę odmiennie patrzę na wyodrębnienie clou tekstu. W zasadzie "pointy" są w kilku miejscach.
Dzięki za wnikliwe, życzliwe spojrzenie.

Bessengerze,
zapewne masz rację, ciekawe jak wyglądałby zapis w formie proponowanej przez Ciebie, pobawię się w swoich zapiskach.
Tekst zaistniał na takim nośniku, gdzie nie można dokonać edycji, zatem niech już zagęszcza znaczenia. Dzięki za komentarz. Pozdrawiam.

Miladoro,
miód na serce , bardzo Ci dziękuję za odczytanie miejsc, gdzie Ona się pojawia.
Co do pojedynczych rymów w wierszach wolnych, naprawdę jest taka oficjalna wykładnia, która ich zabrania? Popełniam je, wstyd się przyznać bywa że bezwiednie, ale spełniają swoje zadanie. Rytmizują tekst.
Dziękuję za opinię, wielce mnie ucieszyła i wywołała refleksje.
Pozdrawiam.

Alosie,
zachwyciłeś charakterystyką bohaterki wiersza. )))))))
Jeżeli tyle Jej cech udało mi się wpisać, jestem dumna z siebie.
Czas już wyjawić kim jest "Ona".
Próbuję w tekście definiować... panią Poezję.
Bardzo Ci dziękuję.

Lilah,
miło, że zainteresowało.
Pozdrawiam.

To dobrze, już myślałam, że w rozbudowanej materii teorii literackiej nastąpił znaczący przełom.
Milo Droga, co do dysonansów, bywa że wiersz wolny swoją budową tworzy dysonanse brzmieniowe, aby podkreślić np. przesłanie dotyczące chaosu.
Dziękuję Ci, bo dzięki naszej rozmowie bacznie przyjrzałam się swoim słowom w wierszu i odkryłam, skąd, ten co prawda bardzo odległy, nieustabilizowany rym (klauzula i wprowadzenie w wers) się wziął.

No sama popatrz:





Organizacja głoskowa. Współbrzmienie cząstek. Rytm.
Poezja w zamierzchłych czasach była tekstem pieśni, jak powiadał Verlaine "De la musique avant taute chose"
Ciągle tego pragniemy, przynajmniej ja.

Co do zgodności czasów w wypowiedzeniu. Niby tak, ale w takim jak to zdaniu złożonym podrzędnie, człon nadrzędny (bywa że przystanie) ma prawo usadowić orzeczenie w przyszłości, gdy spełniają się (teraźniejszość) odpowiednie warunki (oddychanie po głębokich chwilach).
Ponadto proponowana zamiana (przystanie na przystaje) brzydko fonetycznie zlewa się z kolejnymi słowami:

przystaje ----> i jak

-------------------
Niezmiernie Ci jestem wdzięczna za pochylenie się nad tekstem.
Nie zmykaj tylko, aby na zawsze. Miło się z Tobą dyskutuje.
Pozdrawiam serdecznie.

Trudno. Rozumiem.
Dzięki za kolejną propozycję, rozważałam solidnie, ale wers i tak już długi, zatem niech zostanie bez zmian.
Dzięki, Mila. Rozmowa z Tobą jest prawdziwą ucztą.