Każda matka martwi się, kiedy jej pociecha idzie w dorosłe życie.
Nie zawsze jest ono sukcesem.
Bywa, że lata opieki i wychowania przekreśli jeden zły człowiek.
Słowem, gestem, czynem.
I pozostaną łzy matki, i łzy córki, że matka musi przez nią płakać.

Piękny, głęboki wiersz.
Bardzo naturalny, jasny i klarowny.
Bez trudu można w niego wejść.
To bezcenne w poezji, co więcej, w takiej jak tak ta poezji, gdzie trzeba operować delikatnością i subtelnością.

Jak dla mnie super wiersz
Jako człek wrażliwy bardzo odnajduję się w takim pisaniu.