Życie

Stoję na wielkiej , zielonej łące i jedyne dźwięki jakie słyszę to śpiew ptaków. Patrzę na swoje nogi , ręce po czym siadam spokojnie na trawie , zamykam oczy i wyobrażam sobie małą mnie . Osobę dla której wszystko było proste i sensowne. Dziecko , którego marzeniem było być dorosłym ,  a największym problemem szkoła czy zepsuty rower.

Otwieram ponownie oczy  , a łzy mimowolnie spływają mi po policzkach .

Dzieciństwo. Rzecz bardzo ulotna , której nie doceniamy póki jej nie stracimy.

Po chwili smutku na  moją twarz wkrada się mały , delikatny uśmiech.

Tak , kończę dzisiaj 18 lat . Tak moje życie nigdy już nie będzie tak zabawne czy beztroskie. Ale czy przestałam być dzieckiem ? Czy kiedykolwiek przestanę nim być?

W głębi duszy , mimo tej całej niepewności  nad moją przyszłością   chyba już na zawsze zostanę dzieckiem.

Mam na imię Paula i zamierzam przeżyć swoje życie.