to tylko chwila, ale z nich składa się całe życie. w tej sali widzę nutkę nadziei w umiejętności zanurzania się w niesamowitej fantazji peelki, jakby była bogiem, matką ziemią u kresu sił widzącą znacznie więcej niż my. jest enigmatycznie i z ciekawymi odniesieniami prehistoryczno-mitologicznymi. przez chwilę można przybrać skórę jednej z ryb i zobaczyć niezmierzony, podwodny świat. ale każdy i wszystko z innej perspektywy wygląda zupełnie inaczej. największą zaletą Twoich wierszy (poza niezwykle bogatą warstwą słowną) jest ich elastyczność, wystarczy odrobina wyobraźni i każdy znajdzie w nich własny skrawek, może wyspę a nawet ocean. tutaj nie ma żadnych granic, chyba, że ktoś nie widzi żadnych perspektyw, wtedy to jest koniec. ale należy pamiętać, że każdy koniec może być też początkiem czegoś nowego...przepiękny wiersz, Krystianie:-) gratulacje i pozdrowienia serdecznie:-)

Aleks...

Tutaj to Pani podryfowała... Całkiem całkiem.
Dobrze - to napiszę: teraz odpocznę po literkowniu bardzo skomplikowanym bo jeszcze sam przed sobą ze wstydem "stopnieję".

Jest w tym tekście COŚ, co mnie zatrzymuje.
Jednak ucieknę.
Bo tak.

I koniec.