P,

ja ogólnie uważam, że każda obraza warta jest tego, żeby ją w sobie przezwyciężyć Można to nazwać naiwnością, można - optymizmem.

A za granicę można też słać/myśleć obrazy

Ano, coś jest może na rzeczy.


Iloma językami Ty jeszcze mówisz, P?

Ajw,


właśnie mam pod tym względem wątpliwości, czy nie przedobrzyłam. Cieszy bardzo, jeśli mimo tej "zagmatwaniny" chcecie mnie czytać

Cieszę się, że zaglądasz, również planuję nadrobić zaległości w komentowaniu Twoich tekstów

P,


rozumiem Cię doskonale, choć sama władam tylko jako tako angielskim, który w dodatku w ostatnim czasie mi się mocno uwstecznia, to każda próba lektury w obcym języku otwiera przestrzeń zazębiającą się, ale nietożsamą z analogiczną w innym - chyba najbardziej fascynuje mnie w językach/-u właśnie ten zmienny zakres wieloznaczności, sprawiający, że, używając "synonimicznych" słów, mówimy różne rzeczy


Kamyczku,

dziękuję bardzo za interesujące interpretacje tak, masz rację - ten wiersz miał mieć w sobie coś z medytacji Wyłowiłaś zeń ciekawe pytania o istotę czasu, jego względność, być może także - skoro mowa o pustynnych medytacjach - spiralność... Osobiście skłaniam się ku poglądowi o kulturowej konstrukcji czasu, oczywiście na podbudowie zjawisk fizycznych, jednak to rodzaj panującej kultury naznacza mz. odczuwany przez nas czas swoim kształtem, tempem upływu, trwałością, (nie)ciągłością itp. A wracając do wiersza - bardzo podoba mi się neologizm "fatal(m)istycznie" - świetne podsumowanie tego, co chciałam zawrzeć w tekście


Czyngisie,

dziękuję za pochwały; jeśli udało mi się wyjść z poziomu abstrakcyjnego i powiedzieć coś oddziałującego również na emocje, to jestem w pełni usatysfakcjonowana

Na pewno dzisiaj zajrzę i do Ciebie



Serdeczności

oryginalnie, "morgana medytuje nad funkcją fatyczną" nie wszystko rozumiem, ale podoba się ( :

Dopiero po chwili zorientowałam się, że można czytać także "źródlanej".
Uwielbiam to, jak pokazujesz, ile jeszcze można wykrzesać z języka polskiego (i nie tylko!), łącząc różne wyrazy ze sobą.
Świetne!

Introwerko, jak Ty trafiłaś treścią tego wiersza w moje wnętrze i zewnętrze, również.

Bardzo mi się podoba, fajne kombinacje słów. Jakby na wierzchu było jedno znaczenie, to pozorne, a pod spodem inne, to właściwe. Tak widzę sobie ten wiersz, jakby przestrzennie.

No piękny łamaniec językowo-myślowy. Lubię takie, lubię bardzo.

Pozdrawiam