Niedomówienie jest jak zaraza,
niepokój wskrzesza na kształt Łazarza.
Stefan by pragnął móc mówić jaśniej.
Kręci się w łóżku, dzisiaj nie zaśnie.
 
O co chodziło w tamtym pytaniu,
co go trafiło jak grom czy anioł?
A chociaż bardzo wczorajszy nie był,
to dał ripostę; wszak bez potrzeby.
 
Patrząc w oczęta, co wszystko widzą,
odpowiedź dostał niczym awizo:
„Walić i patrzeć, czy równo puchnie!”
- „Najpierw kolacja” -  rzekł rezolutnie.