Oj, roi się tutaj od inwersji, czyli grzechów poezji... bo jako środek stylistyczny dawno przestarzały.
Np.

A przecież, tak po prosturzychodzi wieczorna szarość
W pierwszej zwrotce masz też powtórkę, dwa razy przychodzi
W trzeciej też - dwa razy dawne/o
No i następny grzech: rym w wierszu nierymowanym:


Trochę trzeba potrenować, no nie ?

Pozdrawiam

Rzeczywiście - brak konsekwencji w rymowaniu. Robił tak Jerzy Harasymowicz, którego fanem byłem przez długi czas. Był to jednak, i to bynajmniej nie z tego tylko powodu, poeta przereklamowany (patrz moją recenzję pt. "Stracona szansa".

Fabuła tego utworu jest typowo prozatorska. Nie widzę w tym utworze typowych dla poezji możliwości w interpretacji - brakuje słów(wyrażeń) kluczy. Postaraj się wgłębić w ten temat , a nic innego nie będzie potrzebne, by stać się dobrym poetą.

Czy aż tak lubisz się skarżyć ?
Bezsenność to bezsenność, każdy ją zna. Lub poznaje od czasu do czasu.
Warta jest poezji ?
Jesteś pół sadystka, każąc ją sobie przypominać ;(.
No wiem, jest Twoja jak kot . Chcesz się podzielić tak po ludzku .
Nic Ci nie podpowiem na temat wiersza, budowy, itp.
Traktuj ją, poezję, jak traktujesz - to odskocznia .
Jesteś "prozatorką" i tam masz bdb teksty.
Z poezji nie rezygnuj jednak, warto być z nią blisko .
Powyższe to tylko moje "widzimisie", prawdopodobnie czujesz inaczej.
Ale zastanów się. Ponadto, kto wie . Zanurzysz się w inny nurt i porwie Cię .
Bo poezja, proza też oczywiście, potrafi.
Bardzo nie zboczyłem od tematu? Wynikło z treści wiersza, siedziałem z Tobą, kotem i samotnością, przez chwilę .

A ja mam inne zdanie - myślę, że bardzo fajnie Ci wyszedł ten wiersz regularny bez rymów (przepraszam za późną odpowiedź - odsypiałam niewyspaną noc). A żebyś Ty widziała, z jakiego pułapu ja zaczynałam! Tym bardziej myślę, że warto kontynuować przygodę z poezją Tu bym tylko zmieniła ostatni wers, bo w tej wersji jest akcent na "bym" w "żebym" - np tak:

"i prosi bym ją przykryła"

i już będzie bardzo fajnie

Serdeczności

Bezsenność
przychodzi wieczorna szarość

bezsenność stoi za drzwiami

jak zwykle bez zaproszenia

siada i kawę dostaje



mój kot się do niej przytula

mruczy we śnie pogrążony

a ja pomimo zmęczenia

nie mogę zasnąć jak zwykle



tańczy przy starej muzyce

i w mysią dziurę zagląda

kocur uderzył w kimono

ona po domu się plącze



proszę by już sobie poszła

błagam ją ze łzami w oczach

jeszcze maleńkie śniadanie

w nadziei że się oddali



rankiem już mocno zmęczona

wierci się i pomrukuje

i prosi bym ją przykryła

by pleców jej nie przewiało

Margharet ta bezsenność to straszna egoistka. Nie lubię takich a Ty jesteś dla niej za delikatna. Wchodzi bez zaproszenia na kawę, ignoruje Twoje prośby, tańczy, plącze się po Twoim domu, nawet myszom nie da spać. Ona się bawi a inni się męczą. Jedynie kot - tez trochę wygodnicki - uderzył w kimono.
Pożera Twoje śniadanie, do płaczu się przyczynia. A... później, sama udaje się na spoczynek, jeszcze jej plecy przykrywasz. Oj, za dobra Jesteś, Margharet. Oczywiście dla bezsenności, którą ja tez dobrze znam. A23. Wiersz mi się podoba. Taki ludzki.