Na szczycie 
 
Kiedy na szczyt w końcu się wdrapiesz 
i uroczyście oddech złapiesz
pragnąc podziwu i oklasków 
staniesz jak struna, zamkniesz oczy, by w blasku
słońca szczęśliwy uśmiech swemu Bogu darować. 
Panem świata przez chwilę być, spróbować 
tego co niedostępne, dla ludzi zakryte.
A wokoło góry lekko chmurami rozmyte.
Gdy pycha zniknie rodzi się skrucha,
że tak tu pięknie, że Bóg szeptu słucha.
I łza z oka wprost do serca spłynie
drążąc korytarze jak woda w dolinie.
 
                                                annakoch