Odnajduję się w tym klimacie, choć jak dla mnie odrobinę zbyt kawoławowo - zdecydowanie na plus, także pod tym względem, wyróżnia się fragment:


- ciekawie rozegrana dialektyka przyciągania-odpychania

Pozdrawiam serdecznie

podoba się razem z całością
czy coś do pokombinowania - nie moja broszka.

To jest ten fragment, który chwyta najmocniej.
To jest dobry wiersz.
Może jeszcze trochę drżący, trochę niepewny ale pisz dalej i już nie rób takich długich przerw.

To bardzo dojrzały wiersz, choć nie do końca oparty na solidnym warsztacie. Jednakże przymknijmy na to oko, bo ten autor doskonale celuje i trafia. Jak i w co?
Przez dwie skonsolidowane strofy – zawierające ogromne wewnętrzne napięcie, które jest jednak kontrolowane. Nie ma emocjonalnego wybuchu prowadzącego do chaosu.
A w co?
Czy należy o tym pisać, jeśli autorka już to zrobiła? Nie.

Zmieniłbym tytuł wiersza na bardziej prowokujący: „Wyłącz telewizor i śpij”

Ps WholeTruth cieszę się, nie dałaś dupy Brawo.