W moim małym świecie Piękne jasnobłękitne letnie niebo powoli nabrało ciężkich wrogich ciemnogranatowych odcieni oraz pokryło się warstwą grubych poszarzałych chmur przytlamszajacych słonce emitujące wesołe promienie ogrzewające mą dusze miłym, przytulnym ciepłem beztroski i szczęścia. Szalone porywcze wichry tchnące już pomału mroźnym oddechem zimy pozbawiły liści piękne korony drzew pozostawiając je nagie puste przygnębiające swym widokiem. Nieprzyjemny wiatr chulajacy niepokornie przygnał za sobą ulewny deszcz nie mile tnący po mej twarzy pozbawionej uśmiechu skamieniałej w grymasie żalu i rozpaczy.-Wiedziałem, że tak sie stanie- wraz z twym odejściem z mego życia mój mały piękny poukładany światek, w którym żyliśmy razem pogrążył sie w szarej i ozięblej jesiennej aurze smutku. Gęsta siwa mgła rozpostarła swą pelerynę odcinając mnie od światełka nadzieji.Magia miłości uleciała rozprószyła sie gdzieś w powietrzu, zaczarowany świat będącym naszą ucieczką od pokręconego często nieprzychylnego losu bez ciebie stracił swój urok i zmienił się w mroczną krainę, której stałem sie więźniem skazanym na bezsensowną tułaczkę banicje w agonii z dala od szczęścia. Idę tak, więc poprzez życie okradziony z nadziei i miłości dwojga uczuć niezbędnych do normalnej i godnej egzystencji człowieka...Szukam gwiazdy na zachmurzonym wieczornym niebie, która wyprowadzi mnie swym srebrnym blaskiem z zagubienia i rozpaczy. Przywróci szczęście i sprawi ze lato ponownie zatriumfuje oraz przepędzi złą gnębiącą trwogą żalu jesień...