Zerwanie

1

Nie tygodnie, miesiące - latami
Rozstawaliśmy się. I wreszcie
Chłód prawdziwej wolności nad nami
I na skroniach srebrzysty wieniec.

Nie ma więcej ni kłamstwa, ni zdrady,
Już nie musisz słuchać do rana
Jak strumieniem się leją przykłady,
Że ma prawość jest niezrównana.

1940

2
I jak zwykle w czas zerwania bywa,
Zastukało widmo dni pierwszych.
I wtargnęła siwo-srebrna iwa
Wraz z przepychem lśniących gałęzi.

A nam, hardym, ogarniętym gniewem,
Nieśmiejącym wzroku wznieść  z ziemi,
Ptak przypomniał swoim czułym śpiewem
O tym, jacy byliśmy kiedyś.

 1944

Разрыв

1.
Не недели, не месяцы - годы
Расставались. И вот наконец
Холодок настоящей свободы
И седой над висками венец.

Больше нет ни измен, ни предательств,
И до света не слушаешь ты,
Как струится поток доказательств,
Несравненной моей правоты.

1940

2.
И, как всегда бывает в дни разрыва,
К нам постучался призрак первых дней,
И ворвалась серебряная ива
Седым великолепием ветвей.

Нам, исступленным, горьким и надменным,
Не смеющим глаза поднять с земли,
Запела птица голосом блаженным
О том, как мы друг друга берегли.

1944