Gred, no zaskakujesz Swoimi utworami, tylko zastanawiam się, dlaczego poezji nie poukładasz w wersy? Bo to wiersz, przecież, niebanalny, mądry. Wszystkie Twe utwory, które do tej pory czytałam, tak były napisane.
"Autor: życie moje, ciągłe zmiany- wybacz wiedziałem kim się stałem, kiedy życie me upadłe było surą jakby, która pokalała zdrowie moje, te zapomniane, przeszłe, upojone.)" . Czy to nie wiersz? Wiersz, jeno napisany, jak proza. To, choć nie jestem specem od poezji, obniża wartość utworu, moim zdaniem. Myśli piękne, choć smutne.
Część utworu, coś na kształt dramatu:

"Ona: Upragnione słowa słyszę, bo się lękasz ukochany, kiedy widzisz tylko mary.
On: Kędy zwyczaj twój troskliwy jest oparty o te mima czyny, które jakże na mej twarzy kreślą niewidoczną kredą te emocji zjawy.". Takie to dziwne jakies mieszać tak rodzaje lit.

I jeszcze mówimy/piszemy "Tę historię" a nie "Tą historię", jakie zakończenie rzeczownika, takie i zaimka przy nim. Czyli "Widzę tę brzydką stronę, nie - Widzę tą brzydką stronę".

I o potu mowa, marach jakowyś, straszno. Ratowanie potencjalnej samobójczyni? Tyle troski jest w tym utworze. Musisz byś wrażliwym człowiekiem. Mimo iż utwór taki "zabałaganiany" gatunkowo, to jest, moim zdaniem dobry - treść powyższego. Ale postaraj się jakoś tak to pisać wg pewnych, ustalonych, jeszcze w starożytności - zasad. Miłej niedzieli, a23