AnDob. Bardzo czarodziejki wiersz. Wiele mądrości zawiera. Wiele ciepła, dobra, ale i goryczy. Po przeczytaniu poczułam "czystość" i moc osoby, do której kierujesz słowa. Tak, Wybawiciel - Jezus nie przynosił bólu, tylko ulgę. Nikogo do niczego nie zmuszał - wolność. Ja to cenię najbardziej w życiu. Wybawiciel naprawia, porządkuje, sama Jego obecność już uspokaja. I nie przeoczy nikogo ani niczego, kto cierpi.

"Dostrzegłeś rozpacz, kwiatów więdnących
goryczą pojonych, w uścisku ciernia krwawiących

Wypełniłeś obecnością, pustki ogrodów
grabionych przez tych..." Te słowa wywarły na mnie największe wrażenie. I przedostatnia zwrotka - cudeńko. Od razu lżej się robi na duszy, gdy czyta się takie słowa. Wybawiciel pomaga, leczy, rozumie. To przecież Bóg, a Ten nas nie opuszcza, chociaż czasami wątpimy.
Bardzo dobry wiersz, szkoda, że na Dolnej. Pozdrawiam nocnie A23. Zapraszam też do siebie. "Pustynny wiatr" - to mój wiersz, który lubię, inne są nędznawe.