Współczesność

Wygnańcy raju wędrują po życia meandrach,

przeznaczenia plącze wieloznaczna Kasandra,

doliny fiołków depczą zachłanni hołysze,

poeta duszę zgubił, tęsknotę prozą pisze.

Dziecko ranią krawędzie odbarwionych baśni,

dumna myśl się buntuje, śni pachnący jaśmin,

cisza i przestrzeń w zapomnienie schodzi,

bez skargi ustępują ludzkich stóp powodzi.

Krok w krok idą złączone rozpacz i otucha,

przenikają się nurty materii i ducha,

gołąb gałązkę niesie zła pokrętnej mowy,

świat trwa niezmieniony - rodzi się świat nowy.

W morzu zwątpień nowość mieni się rozumem,

ptak idzie na wygnanie, bo bić się nie umie.

Coś czuje człek oślepły, lecz nie zgłębia treści:

rozum zwycięża, piękno umiera bez pieśni.

Busselton, 13 listopada 1996

Ballada o bohaterze 

Niby spokojny...on drży cały,

lęk pierś przeszywa i sercem targa,

w otchłań się zwala spopielały,

ciszę rozrywa krzyku skarga. 

Myśl rwie na strzępy paroksyzm strachu,

cień się otula czarniejszym cieniem

i w dół go spycha z potwornego dachu,

dręczy złowrogim, kamiennym tchnieniem. 

Jakżeż on chciałby być bohaterem,

trzepot przemienić w serce lwa

i stanąć śmiało nad kraterem,

i runąć w przepaść, sięgając dna! 

Sopot, 24 października 1997