Wiesz cały ten cykl Tytanów jest tak stylizowany, ale masz rację, co do tego, że poezja się rozwija i tak dalej. Czerpać powinniśmy, ale o ile? Przecież każda epoka była odmienna i jak dla mnie, stylizację nie są złe jeśli są uzasadnione. Chyba odpuszczę sobie ten cykl, może kiedyś do niego wrócę, po czasie widać co powinniśmy zmienić, aby przestawienie mojej wizji, było jaśniejsze. Coś współcześniejszego, chyba się uda, wyszperać z szuflady, ale mówię od razu, że nie są one łatwe w odbiorze, zresztą nie lubię większości współczesnej poezji, bo uważa, że rymować nie można, bo to passę. A także, że im więcej środków poetyckich też źle. Niedługo to w ogóle wiersze prozą będą. Chyba nie jestem z tych czasów. Nie udaję Horacego, cenie go, ale to bardziej stylizacja Homerowska.
Może dodam inny wiersz albo inny gatunek literacki, ale na pewno nie prozę, bo to mi karkołomnie wychodzi, a może źle się za to biorę. Przy tym wierszu chciałem nauczyć się intonacji wznoszącej i opadającej poprzez akcentowanie, bo iloczasu w języku polskim nie uraczysz. Chyba najlepiej mi ostatnia część, jaką napisałem w tym cyklu, wyszła.
Dzięki za pochylenie się nad tym tworem, bo wierszem tego nie nazwę.

Piotr