Ophelio,

ten wiersz to tylko dość nieudolna w moim odczuciu próba oddania lirycznego "tribute to" poezji Ani. Miałam ostatnio okazję uczestniczyć w spotkaniu autorskim Poetki, która, poza niezmierną sympatycznością, okazała się taka, jak jej wiersze: tajemnicza i nieodgadniona. Te ostatnie zaś naprawdę do mnie przemówiły zebrane w tomie "Wątpia": niezwykle spójnym, oscylującym wokół, z jednej strony, postaci rozmaitych oryginałów i osobowości, z drugiej - tematyki analityczno-medycznej, z przewijającym się w różnych konfiguracjach motywem myślącego/czującego preparatu, podobnie jak i całość wymykającego się jednoznacznym interpretacjom. "Wątpia" to tomik ostry jak skalpel - gorąco polecam!

Cieszę się bardzo, że spodobała Ci się ta miniatura, dziękuję za jak zawsze wnikliwe i celne odczytanie

Serdeczności

Oczywiście mogę się mylić, ale przypuszczam, że zmienisz zdanie po przeczytaniu "Wątpi". Takie "spiętrzenie" okołomedycznych tekstów, że nawzajem się one oświetlają i "konwersują", okazało się dla mnie zdecydowanym strzałem w dziesiątkę!

A spotkanie było bardzo miłe, mimo tajemniczości autorki rzucające sporo światła na wiersze i tło ich powstawania - jeśli znajdziesz okazję do uczestniczenia w podobnym w jakimś innym mieście, gorąco polecam!

Skroplami,

cieszę się bardzo, że tekst okazał się aż tak sugestywny A co do kotwic, to, pozostając w podobnej metaforyce, obecnie wolę sama być sobie sterem i okrętem

Serdeczności

Dzięki za wsparcie!

Pozdrawiam

Aniu,

czytając Twoje wiersze, miałam, poza wrażeniem wielopłaszczyznowości, także poczucie ogromnej czystości i przejrzystości Twoich wizji, tym bardziej cieszę się, że nie odniosłaś wrażenia pewnej "kontaminacji" ich w tym wierszu Na pewno jeszcze nie raz wybiorę się w podróż kartami Twojego tomu, z nadzieją może również na zainspirowanie się w bardziej adekwatny do ducha Twojej poezji sposób, a Twoja sympatia dla tego skromnego wiersza jest dla mnie największą radością i motywacją

Podziękowania i serdeczności