Wpadłem w twoje szpony i nie wiem, jak się z nich wyplątać,
grzęznę po szyję jak szczury w kanałach czy młodzi w kredytach,
uciekam z całych sił przed odorem przecenionych kropidełek,
ale i tak, gdzie nie dobiegnę, musisz czekać tam na mnie
z szyderczym uśmiechem i palcem środkowym w geście przyjaźni.

Chcesz mnie zagłaskać jak szczeniaka, nim utopisz w worku,
i nakarmić cholesterolową bombą w zestawie z zabaweczką,
by rozsadziło mi trzewia jak budynek podczas eksplozji,
straż pożarna się spóźni i nie będzie miała co zbierać,
strawne jeszcze resztki rozszabruje wspólnie głodne ptactwo.

Przybijasz mnie do ściany jak hak na przemoczone płaszcze.