Zauważam, że piszę tylko po to, aby usłyszeć śpiew. Swój śpiew. Wewnętrzy jazgot wykrwawionej duszy.
Dzisiaj nie było warte. Ostatni tydzień nie był tego warty. Miesiąc, rok.
Słyszę śpiew wróbli, później sąsiada. Po chwili krzyczy: Kurwo, wpuść mnie do środka. Wiem, zapomniał kluczy. Wychodzę na klatkę i każe mu zamknąć mordę, oznajmiam, że jeśli tego nie zrobi, rozłupię mu czaszkę o schody. Otwiera żona, a ten wchodzi do środka.
Pytanie, co dzieje się na zewnątrz?
Wróble ucichły. Pora na nie, w sensie, że już czas.
Piję herbatę. Na mnie też już pora.
Spałem cały dzień. Największa wadą strachu jest brak snu. Największą wadą braku snu jest zanik wyobraźni, a największa wadą zaniku wyobraźni jest wytrzeźwienie. Wcale tak nie myślę, to tylko przelotne coś, tak jak reszta zresztą.
Wódka jest cierpka i grzeszna, co nie ma znaczenia w momencie przełykania. Podobnie jak herbata, czas, rzeczywistość.
Byłem na dole zapalić, na drzwiach wisi klepsydra. Znowu ktoś umarł. Dobrze, że chociaż na koniec dnia jakaś pozytywna wieść się niesie.
Wódka jest cierpka i grzeszna, co jest bez znaczenia w momencie przełykania. Piję na grobie ojca w dniu jego urodzin z jego drugim synem, czyli moim bratem. Brat mówi, że do mamy nie chce już chodzić, bo powiedziała, że jest jej lepiej jak ojca nie ma. Tłumaczę, że pewnie palnęła jak zawsze, z marszu, ale dla niego to bez znaczenia. Opowiada o pracy, o tym gdy pracował tam gdzie ja, to pieprzył się z sekretarką, co zaś dla mnie jest bez znaczenia. Pytam, czy swojej córce, a mojej chrześnicy, mówi o dziadku, na co odpowiada, że jak najbardziej, przecież musi pamiętać.
Wylewam łyka na grób, podaję flaszkę bratu na co on, że nie chce, bo samochodem jest. Wydaje mi się to bez znaczenia, acz cofam dłoń i piję jakby za niego. Rozglądamy się. Ciemno, szelest. Myślę, że cmentarz wcale nie jest ponurym miejscem, tym bardziej nocą, a to, że tyle ciał leży w ziemi ma znaczenie bardziej symboliczne niż ekspansyjne. Przez chwilę zastanawiam się nad rzeczywistością, acz ból palca sprowadza mnie do realnej jej części, i znowu jest brat, jego ale do mamy i ojciec kilka metrów pod nami. Liczymy ile miałby lat gdyby żył. Kiepsko nam idzie, odpuszczamy. Brat mówi, że grób jest dla niego tylko kośćmi, że pamięć jest ważniejsza od pielęgnowania zwłok. Wtóruje mu dając za przykład to, że całe życie kwiatków nie lubił a matka co chwilę ustawia jakieś przy nagrobku, na złość chyba, albo tak, żeby nie było.
Gdy wracamy proszę aby wysadził mnie przy barze.
Ważne: Regulamin | Polityka Prywatności | FAQ
Polecane: | montaż anten Warszawa | montaż anten Warszawa Białołęka | montaż anten Sulejówek | montaż anten Marki | montaż anten Wołomin | montaż anten Warszawa Wawer | montaż anten Radzymin | Hodowla kotów Ragdoll | ragdoll kocięta | ragdoll hodowla kontakt