Wspaniały, plastycznie utkany i ciepły wiersz z dużą dawką poezji nawet dla najmłodszych, i choć nie ma tutaj fajerwerków słownych(bo i nie to było zamiarem szanownej autorki) to warsztatowo całość bez zarzutu, utwór mknie od pierwszej po ostatnią strofkę jak nurt rzeczny w akompaniamencie jubilerskich cacek po szlachetny finał, niesie ze sobą wiele lekkości i odrobinę magii, która powinna towarzyszyć każdemu z nas w codziennym życiu, tak jak w każdym z nas może drzemać poeta. Mógłbym pisać jeszcze wiele o tym co można wyciągnąć z pomiędzy powyższego ale zostawię troszkę dla kolejnych czytelników. Wzruszony i ukontentowany powyższą lekturą

kłaniający się nisko:-)
Aleks:-)

Kamysiu,

wiersz mocno "narracyjny", z fabułą i akcją. Historyjka rozmyślającego nad kamieniem jubilerskim złotnika bardzo się spodobała czytelnikom Zaśrodkowania#24. I mnie się podoba, choć akcenty sobie chodzą, jak chcą Cóż - stary złotnik ma prawo mówić do swojego dzieła takim stylem i takim tonem. Gratuluję wygranej w konkursie i jeszcze bardziej - różnorodności w tym, co piszesz, jak piszesz. Buziaki,

z.

Zola ma rację, Kamysiu.
I chociaż to wiersz z Zaśrodkowania, dobrze byłoby go dopracować.
Także pod kątem użycia słowa "niecnie", gdyż "niecny" znaczy "haniebny, niegodziwy, zły" i nie używa się tego określenia w stosunku do samopoczucia. Dlatego ta zwrotka jest wyraźnie gorsza.
Ale sam pomysł ciekawy, a po małych przeróbkach będzie jeszcze ciekawiej.

Serdeczności

Przepraszam, że się wtrącam, ale przerzutnie (którego to terminu, jak widać, nie znasz) nie są pójściem na łatwiznę, Trawo. Wręcz przeciwnie, bo wymagają sporej dyscypliny twórczej i umiejętności klarownego prowadzenia myśli.


- wiesz, jak było mi podle? - lepiej się wpasowuje.
Albo - wiesz, jak czułem się podle?
I dobrze byłoby zrobić też coś z drugim wersem, bo wymuszasz w nim nieprawidłowy akcent "zdrowYduch". Pasowałby "duch zdrowy", ale ta inwersja brzmi marnie. Lepiej byłoby użyć innego określenia czy pojęcia.

Tu szwankuje zapis, Kamysiu.
(dałeś nadzieję, robiąc, co mogłeś)...
– już pora zmie­rzyć się z pu­en­tą
– wpadł w słowo klient. – no i czar pry­snął.
Osobiście nie lubię też naginania "pointy" do "płęty".
Rymem do "świętość" mogłoby być także "sedno":
– już chyba pora na sedno
– wpadł w słowo klient. – no i czar prysnął.
Moim zdaniem "sedno" lepiej koreluje z końcówką wiersza.
Aha - czy potrzebne są nawiasy? Zwrotka byłaby płynniejsza, gdybyś dopasowała ten wers do rozmyślań jubilera. Wtedy wielokropek też byłby bardziej na miejscu.
A przy okazji:

Prowadzisz wiersz w czasie przeszłym, więc tu też użyłabym przeszłego "nucił".

A teraz zostawiam buziaka i zmykam.

A wiesz, Kamysiu, że można by przesunąć nieco tego zdrowego ducha i już nie będą się gryzły akcenty?
- mówiłeś - zdrowy duch świętość -

Sugeruję, żebyś jednak dała myślnik (-), ponieważ to kwestia dialogowa, którą należy zacząć w taki właśnie sposób. Bez myślnika te słowa brzmią tak, jakby cały czas mówił jubiler.
Podobnie jest w następnym cytowanym wersie - drugą część trzeba oddzielić kropką, ponieważ to nie jest już wypowiedź klienta, tylko kończąca wiersz narracja.

Buziaki