Evo,

cieszy bardzo, że treść Cię zainteresowała Co do intensywności zastosowania nawiasów i rozbić słów, zdaję sobie sprawę, że być może tym razem przedobrzyłam; dziękuję Ci za tę uwagę, jedno takie mniej istotne rozbicie od razu wykasuję. Co do tytułu, to będę się jednak upierać, że stanowi on odległe, ale adekwatne (gdy porównać duszę/jednostkę ludzką do ziarnka piasku) dopełnienie treści.

Dziękuję Ci bardzo za odwiedziny i pomocny komentarz

Serdeczności

Trochę mi głupio, że mój przerost wyobraźni nad rozumem skłonił Cię do kluczowej zmiany, ale myślę, że z dodanie bardo pomogło. Wiersz nie traci siły, a zdecydowanie się rozjaśnia

Szczerze mówiąc ja też - chyba przez ten raport z nicości i płodzenie na (ro)raty.
Jednak bardo w tytule zdecydowanie rozjaśnia interpretację.

Jeśli chodzi o gry słowne, to najbardziej podoba mi się pierwszy wers i zmielenie przypadku. I tytuł, ten powracający motyw klepsydry w Twoich wierszach

Ophelio,

cieszy bardzo, że za sprawą zmiany w tytule tematyka stała się jaśniejsza

Fakt, bardzo lubię motyw klepsydry, także za sprawą wieloznaczności tego słowa i pojęcia, pozwalającej na wariacje z nekrologiem, komputerowym symbolem ładowania czy przejrzystością i odwracalnością ludzkiej egzystencji.

Cieszy bardzo Twój ciepły odbiór i odwiedziny Serdeczności z burzowej, ale ciepłej Łodzi


Clock,

zgodnie z Twoją i Ani sugestią, wyrzucam gwiazdki - bardzo Wam dziękuję za ukrócenie mojej skłonności do komplikacji ) Cieszy, że przypadła Ci „cesarska śmierć”, zgadzam się, że zakończenie nie jest do końca satysfakcjonujące, ale nie miałam innego pomysłu. Co do powtórzenia „ktosia” w pierwszym wersie, zamierzony sens powtórzenia miał być taki, że to jest i zarazem nie jest ta sama osoba - coś jak w wierzeniu o osobach boskich (choć zdaję sobie sprawę, że to koncepcja na granicy psychodelii i czytelności). Jeśli chodzi o wskazaną przez Ciebie przerzutnię, to jej funkcją miało być kontrastowe zestawienie na końcu wersów „zagraj” i „przegrasz”, a co za tym idzie - możliwość odniesienia tej „przegranej” do całej frazy o „grze w pochowanego”, co ma sens w odniesieniu do spodziewanej kolejnej inkarnacji, dlatego zostawię tę przerzutnię - dziękuję Ci niemniej bardzo za konstruktywną krytykę i wyrażenie inspirujących do uściśleń wątpliwości

Serdeczności

Alosie,

cieszą bardzo Twoje odwiedziny i miłe słowo Początkiem chciałam nadać tekstowi uroczysty, trochę staroświecki charakter, ale możliwe, że jednak przedobrzyłam - pomyślę o tym jeszcze.
Dziękuję bardzo za dobre słowo, szczególnie ucieszył mnie komplement o "wyobraźni językowej"

Serdeczności

Zolu,

nie masz pojęcia, jak mnie ucieszył Twój komentarz Dziękuję serdecznie za ciepły i entuzjastyczny odbiór tego "przekładańca" Filozofia wkradła się do wiersza jako "efekt uboczny" prób wgryzienia się w sensie egzystencjalnym (aż po katharsis w "Bojaźń i drżenie" Sorena Kierkegaarda - cieszy bardzo Twoje ciepłe i precyzyjne odczytanie również tego aspektu

Moc ciepłych buziaków

Witaj Intro.

Będąc u Ciebie zawsze grzęznę w wieloznacznościach. (grzęznę czyt ocieram się) U Ciebie można tyle, i aż tyle...Jak widzę wszystkie możliwe konfiguracje zostały na tyle przeanalizowane i odwoalowane że mój głos zostanie jedynie tu cichym jękiem zadowolenia z przeczytanego. Pozdrawiam serdecznie.