W moim własnym Damaszku

przeplatają się kolor i światło

na twarzach ludzi, o których

nie wiem niczego, zdumiona, jakby

mnie samej wcale tu nie było.

Poszukuję słowa innego niż światłocień,

wyrażenia innego niż poruszenie barw,

by was opisać prawdziwie, kiedy

w tłumie czuję się jak w chmurze -

potrzebny mi rzeczownik, który zespala

płomyk zmarszczki z odblaskiem na cerze,

a jednocześnie mieści w sobie coś tak wielkiego, jak

oddychanie całej Ziemi