Oj chyba dużego szlifu potrzeba temu wierszowi, Bosski.

Pierwszą rzecz wskazała Ania. Fatalne jest to wyrażenie, nie dość, że nieładnie brzmiąca inwersja, to jeszcze powtarzające się końcówki: zmęczoną/dłonią

Poza tym:

puentą/dryfują/zmianą

istniejemy/dotykamy/potrafimy/piszemy

Nie jestem też przekonana do "udowodnić nas puentą". Udowodnić można coś komuś, a nie kogoś.

W drugiej strofie niepotrzebne na końcach wersów "nawet wtedy i "żaden". Powinny rozpoczynać kolejne wersy, nie widzę uzasadnienia dla tych słów na końcu, bo nie tworzą ani przerzutni, ani nie wnoszą w tym miejscu szczególnego znaczenia.

Wersfikacja bardziej czytelna jest dla mnie taka:



Przed "żaden" mógłby być jakiś spójnik dla większej płynności.

No w ostatniej strofie wersy, które brzmią dla mnie nieco topornie.



Te same rekwizyty, palce/plecy, wcześniej były dłonie/oczy. Trochę nadwyrężone te metafory, a drugi zwrot brzmi niestylistycznie.

Potrzeba trochę pracy nad tym wierszem, bo treść jest ładna, ale zmącona przez pewne niedoskonałości.

Pozdrawiam

Stanę w obronie bosskiego. Kiedy nie ma kropek sposób czytania jest dowolny i jeden wyraz może należeć do pierwszej i do drugiej strofy. Mówię tu o 'dotykamy', które jest takim łącznikiem, bo można dotykać dzień i dotykać odległość.



No, ale każdy ma swoje upodobania i prawo do wyrażenia swoje opinii.
Mnie ten wiersz zaległ na serduchu i jestem nim oczarowana, a w szczególności pierwszą strofą. Pozdrowienia, bosski Przychodź częściej, bo bardzo brakuje Twojej bosskiej poezji..

Przepraszając za zwłokę "z przyczyn czysto nietechnicznych" serdecznie WSZYSTKIM dziękuję
pozdrawiam pięknie.