O tym, dlaczego nigdy więcej się nie zakocham - BiedrzyckaPublikuje
Publicystyka » Felietony » O tym, dlaczego nigdy więcej się nie zakocham
A A A

Co może pójść nie tak, jeśli dwoje ludzi się kocha?
Absolutnie, kurczę, wszystko.

Erich Fromm powiadał, że miłość jest kwestią decyzji, a początkowa faza tejże miłości, czyli znane każdemu, szczeniackie zakochanie, jest jednocześnie miłości zabójcą.

Zgadzam się, Panie Fromm. Ilu z nas ocknęłoby się w porę, gdyby wszystko na początku nie wydawałoby się tak idealne i wspaniałe? Ileż łez, desperackich wiadomości lub litrów wina by nam to zaoszczędziło, gdybyśmy już na początku widzieli w partnerze to, co zaczynamy zauważać przy pierwszych kryzysach lub zderzeniach z rzeczywistym obrazem danej osoby? Oczywiście moje pytanie nie dotyczy związków, które szczęśliwie (bądź czasem mniej szczęśliwe) wciąż trwają.

Mówi się, że aktualnie „instytucja” małżeństwa nie posiada prawdziwej wartości. Krąży mnóstwo internetowych memów o tym, że kiedyś ludzie naprawiali to, co się między nimi psuło, zamiast brać rozwód i dzielić kredyt mieszkaniowy na dwoje. Ponoć aktualnie kredyt wiąże nawet bardziej niż sakramentalne „tak”. Słychać również opinie, że związek trwał w najlepsze kilka, kilkanaście lat i rozpadł się nie ze względu na debet w banku, ale ze względu na stanięcie przed ślubnym kobiercem. Oczywiście po dłuższym lub krótszym czasie od najdroższej imprezy życia Państwa Młodych. Czyżbyśmy stawali się tak pewni drugiej połówki, gdy już pojawi się przed nami w nowym garniturze lub białej kiecce, że przestajemy zabiegać o to, by była? Czy złożony podpis pod urzędową lub kościelną deklaracją bycia z kimś całe życie sprawia, że „mamy to jak w banku”?

Niektórzy może zarzucą mi brak romantyzmu i przesadny cynizm, ale nie chcę się już więcej zakochiwać. Emocjonalna część mnie oczywiście bardzo chce, jednak racjonalna dokładnie wie, jak to się skończy. Otóż zakończy się to mniejszym lub większym rozczarowaniem. I to wcale nie ze względu na ewentualne rozstanie.

Proszę sobie teraz przypomnieć, co działo się z Tobą, gdy ostatni raz doświadczyłeś zakochania. Popowe piosenki przestałyby istnieć, gdyby zabroniono tego stanu, podobnie zresztą jak komedie romantyczne. Może to i lepiej?

Przecież On/Ona był(a) tak wspaniała! Niekończące się rozmowy, gorące godziny lub doby w łóżku, zero awantur, zero wymagań, oczekiwań i pretensji. Ale wcale nie to jest najbardziej „zakłamane”. Najgorsze jest to, jak idealną wersją siebie stałeś się Ty sam, by nie zostać odrzuconym. Ile razy kosztowało Cię to zaakceptowanie kwestii, których normalnie byś nie zaakceptował lub robienia rzeczy, których normalnie byś nie zrobił, gdyby nie chęć zdobycia względów obiektu Twoich westchnień? A ile razy nawet nie zauważyłeś, że to robisz?

Dla mnie, osobiście, zakochanie to stan bezwzględnej gloryfikacji i idealizacji. Siebie, swojego obecnego stanu psychicznego i emocjonalnego oraz oczywiście i głównie – Tej Wspaniałej/Tego Wspaniałego. Nie widzimy wtedy różnic, nie widzimy wad. Według Fromma to właśnie zauroczenie (na które składa się również w ogromnym stopniu pociąg fizyczny) doprowadza z czasem do decyzji, że z danym człowiekiem pragniesz się związać. Decydujesz się na to. Z tym małym wyjątkiem, że wtedy nie decydujesz w pełni świadomie. Kierujesz się popędami wykreowanymi przez Twój obecny stan. Prawdziwa miłość, czyli prawdziwa decyzja, pojawia się w momencie, w którym zaczynasz rozumieć, że Ten Wspaniały/Ta Wspaniała wyprowadzi Cię jeszcze milion razy, ale i tak jej/jego chcesz. Nie, nie potrzebujesz. Chcesz.

Jeśli zatem miłość jest decyzją, to co wpływa na to, że wstajemy rano obok konkretnej osoby i myślimy: „tak, chcę”? Zapewne nie ma dobrej odpowiedzi na to pytanie. Podobnie jak nie możemy wyeliminować stanu zakochania, bo bez niego nie zostalibyśmy pokierowani ku wybranej osobie w głębszy, związkowy sposób. Aranżowane małżeństwa w większości przypadków aktualnie nie istnieją, więc również „uczyć się” wzajemnej miłości nie musimy. Przecież na świecie jest tyle innych kobiet i mężczyzn. Można w każdym momencie odejść i za dłuższy lub krótszy czas związać się ponownie z kimś innym. Mamy Internet, który łączy nas często silniej niż więzi międzyludzkie. Mamy filtry w aplikacjach do robienia zdjęć, dzięki którym jesteśmy jeszcze bardziej atrakcyjni. Nie musimy się nawet z kimś spotkać, by pochwalić się naszej społeczności nowym zakupem, przeżyciem, podróżą. Przecież wystarczy to zapostować.

Nie chcę się więcej zakochiwać. Chcę od razu wiedzieć, czy mój potencjalny partner dłubie w nosie, gdy nikt nie widzi, czy odrywa skórki od szynki lub rozrzuca skarpetki gdzie popadnie. Chcę od razu wiedzieć, jak reaguje na moje wady i błędy. Chcę widzieć, jak się złości i smuci. Chcę, aby poznał mnie od razu od mej prawdziwej strony i zaakceptował taką, jaką jestem. Nie chcę nigdy więcej usłyszeć: „zmieniłaś się” lub „kiedyś robiłaś/mówiłaś/reagowałaś inaczej”, jeśli nie wynika to z faktu moich wewnętrznych zmian, a jedynie tego, że przestałam prezentować się od najlepszej strony, by zostać „przyjętą”.

Dlaczego tego chcę? Ponieważ chcę świadomie decydować. Świadomie i prawdziwie kochać. Za zalety i za wady. Choć to niezwykle przyjemne i kuszące, nie chcę nigdy więcej nikogo widzieć w roli ideału. Przecież ideały nie istnieją. Wolę od razu wiedzieć, czego po danej osobie się spodziewać, gdy będzie miała gorszy dzień lub z jakiegoś powodu postanowi odejść.

Tak, nie chcę się zakochiwać. Chcę uczyć się miłości. I odpowiedzialnie decydować, budząc się rano obok Niego zw świadomością Jego wad i pomyłek, że to jest człowiek, który ideałem nie jest, ale dla mnie jest idealny w braku swej doskonałości.

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
BiedrzyckaPublikuje · dnia 31.07.2017 09:55 · Czytań: 1908 · Średnia ocena: 4 · Komentarzy: 6
Komentarze
Usunięty dnia 31.07.2017 12:47 Ocena: Bardzo dobre
Dobry i mądry tekst. Nareszcie miłość nie jest pokazana od tej budyniowo różowej, zakłamanej strony, która ukazuję dwoje wesołkowatych głupków nieświadomych choroby jaka ich toczy.
Milena1 dnia 31.07.2017 20:44
Przeceż to taka oczywista oczywistość, przez to nudny tekst sprawnie napisany.
Pozdr
Usunięty dnia 01.08.2017 00:19
Zgadzam się z Mileną, że tekst przedstawia oczywista oczywistość. Jednak ta oczywistość nie dla każdego jest taka oczywista.

Jest tak dlatego, że ludzie w większości nie wiedzą czym jest miłość. Mają jedynie pewne wyobrażenie miłości i to wyobrażenie jest właśnie zakochaniem, obierającym zdolność logicznego myślenia i postrzegania rzeczywistości. Zakochanie bierze się z ego, które oczekuje spełnienia jego oczekiwań, miłość natomiast niczego nie chce i akceptuje drugiego człowieka takim jaki jest. Mimo że zakochanie to iluzja miłości, ludzie chcą być zakochani bo to miłe i jest balsamem na doznane krzywdy czy braki. I w sumie nic w tym złego, ważne co dalej z tego wyniknie.

Autorka deklaruje, że nigdy się nie zakocha. Słowo nigdy, zwykle zwiastuje coś przeciwnego, bo jest wyparciem tego, co jest. Ponadto, chce uczyć się miłości. Nie jestem pewne czy miłości można się nauczyć. Miłość każdy ma w sobie, czy raczej jest miłością, i nie "nauczy" się jej, w sensie nie poczuje, dopóki sam siebie nie pokocha i nie zaakceptuje takim, jaki jest. Nie można dać komuś czegoś, czego się nie ma i tym samym nie można dostać czegoś, czego nie ma się w sobie. Dopóki jest oczekiwanie, nie będzie prawdziwej miłości.

Ładnie brzmi w tekście ostatnie stwierdzenie, jednak myślę, że każdy kto jest w związku ma podobne podejście, tyle że może nie do końca świadome. Mam wrażenie, że kryje się za nim bardziej kalkulacja, niż bezwarunkowe uczucie. Człowiek to taka istota, która niczego nie robi bez celu. Bez celu można jedynie kochać, tak jak kocha się dziecko, psa, kota i resztę świata.

Na koniec nawiąże do początkowego stwierdzenia i całkowicie mu zaprzeczę. Jeśli coś poszło nie tak, to znaczy, że nie było w tym miłości, bo miłość nie przynosi cierpienia i destrukcji.

Tekst skłania do refleksji, jednak niczego odkrywczego w nim nie znalazłam. Nadal opis z punktu widzenia damsko męskiego, a miłość to jednak coś więcej.

Życzę powodzenia w nauce miłości. Najlepiej zacząć od nauki tego, czym ona jest.

Pozdrawiam :)
chawendyk dnia 07.08.2017 16:14
A na zakochanie nie ma się przecież wpływu. Spotykasz kogoś, gadasz, rozmawiasz i się zakochujesz. A temat oczywistej oczywistości jest oczywisty dla osób w pewnym wieku...a młodzi ludzie często szukają tej wiedzy...
JaDziekuje dnia 19.08.2017 19:32
Twój tekst poprawił mi humor.
Jestem szczęściarzem, który odróżnia zauroczenie od miłości, albo przynajmniej szybko uwypukla rzeczy, które później i tak wyjdą. Analizuję osobę pod wieloma czynnikami. Wychodzę często na chama, ale jeśli wiem, że coś nie wyjdzie kończę. Kończę i nie mam z tym problemów, potrafię sobie to wytłumaczyć i po dniu smutku jest już dobrze. Pomaga mi w tym też słaba pamięć do twarzy, jak i dobra do ludzkich zachowań. Dziękuję za ten tekst. A Tobie życzę szczęścia - jakkolwiek go pojmujesz.
Brudnopis dnia 19.08.2017 20:16
Felieton mówi o pragnieniu bardziej poukładanym niż do tej pory, bo szacowanym na podstawie oględzin, wywiadu środowiskowego, itd. Nadal nie ma mowy o miłości.

W filmie "Zaklinacz koni" Tom mówi do Annie - Nie chciałem miłości, a przyszła.
Nie powiedział, nie chciałem się zakochać. Warto obejrzeć ten film z uwagą. Poza tym rewelacyjny.

Wiem, że czeka mnie lincz za to co napiszę. Nie istnieje liczba pojedyncza słowa miłość. To liczba mnoga i tylko mnoga, nawet do samego siebie, bo tak skonstruowane jest to najgłębsze uczucie. Jak mówisz Ja miłość, to coś tam jeszcze musi być nieprawdaż? Jak mówisz Ja mam miłość, to jej nie masz. Bo gdzie ją masz? W czym trzymasz? Jak się podzielisz czymś takim? To co innego kiedy mówisz Ja kocham. Kocham, to pragnienie lub oczekiwanie.
Dramat pogłębia się kiedy spojrzysz do słownika sjp pwn, właśnie podejrzałem ten internetowy, i jest tam sześć definicji i żadna nie opisuje miłości takiej, jaką jest. Miłość to uczucie, nie definicja, którą sobie można przyswoić i działać zgodnie z nią. Sory. To tak nie działa. :)

Temat zawsze wart poruszenia z każdej strony, bo nigdy nie jest oklepany i nie będzie, dopóty rodzą się ludzie. Pozdrawiam autorkę.
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
Darcon
23/03/2024 17:10
To dobry wynik, Zdzisławie, gratuluję. :) Wiele… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:64
Najnowszy:wrodinam