Wolę haszysz. Haszysz powoduje skurcze. Po tym poznaję, że mnie bierze. To trwa minutę, najwyżej trzy, odpalam papierosa i czuję, że czas, moje oczy i serce stoją w miejscu. Mam ciepłe policzki, skupiam wzrok na najbliższym przedmiocie i myślę, że tak już powinno zostać, ja przy tym oknie, ty przy mnie, a on przy tobie.

Stąd widać wszystko, co najważniejsze. Góra, w niej Bóg, a pod nią łąka. Tam cię poznałam.

Ale najpierw był Bóg. Czułam się jak Mojżesz, kiedy patrzyłam na tę górę, prawie widziałam gorejący krzew i myślałam, że to prawdziwe bluźnierstwo. Na horyzoncie równa linia świateł, bliskich i ciepłych, stacja benzynowa, bloki, sklepy i kasyno, w którym pracuję. Chłopcy w kapturach, pijane lesbijki wciągają kreski z drewnianych blatów, świerszcze cykają w suchej trawie. Nad tym wszystkim niebo, a w nim ciemny trapez. To moja góra.

Chociaż nie, to nie była łąka. To była ławka na betonowych przedmieściach miasta, którego nie ma. Pachniało mokrą, czystą wiosną, a mnie przeszywał joint. Ty miałaś rolę najprostszą z możliwych. Byłaś obezwładniająco piękna. Może ja byłam, nie wiem.

Nie byłam. Musiałam się do czegoś odnieść. Tak naprawdę nie wiem, kim jesteś. Chodziłyśmy po polanach, wszystko było gęste środkiem lata.

- Dam ci pięć dych, jeżeli ją pocałujesz.

Słońce rozdzierało liście i raziło w oczy, a ty mnie pocałowałaś.

Teraz już nie wiem, czy mnie, czy te pięć dych, a może faceta, który to powiedział. Nie wiem, może zrobiłaś to, żebym zamknęła oczy i ochroniła je przed słońcem.

Jednak wolę haszysz.