Podoba mi się, gdy czytam go inaczej, Starysto.

Bo:

Potrzebna ta metafora? Niech czytelnik domyśli się z kontekstu. Można.


My? Nie lepiej mówić o sobie?


- niekiedy -


Rym.
A co do śmiechu - lepsze jest "dobiega" niż "wydobywa się".


- w końcu znika -

Do rozważenia:

- w korytarzu a jest długi
nawet gdy krótki
zawsze spotykam zjawę
niekiedy mijam też swoje to co było

na podłodze przybywa wilgoci
w oknach brak zachwytu
nastroje latają bardzo szybko
w obu kierunkach
po prawej zza drzwi dobiega śmiech
raczej żałosny bo
szczęście umknęło lufcikiem

jedynie czas jest realny
i ten cień albo raczej zjawa
czyli ja

w końcu znika -


Miłego.

No właśnie. Dlatego to "my" niepotrzebne.
Bo nawet jeżeli jest to odniesienie tylko do dwojga ludzi, nie wiesz, czy ta druga osoba widzi to, co Ty, i czuje tak samo.

Szanuję każdą opinię Miladoro, każdą, czy mogę się nie zgodzić? Oczywiście, i to się nazywa wolność. Cieszy mnie, że się podoba.