zaszeleściły

tak mi się zdawało

skrzydełka komarów

na szczycie

na górze

pośród głogów

i tunel zielony zapraszał na spacer

a wracać nie chciałem

mimo wszystko

bo takie jest życie

po prostu podnosisz się

i idziesz dalej

dalej

dalej

gdzie wciąż łąka dzika

i bez końca kwitnąca

i pachnąca

chmielem

komosą

spadłą ulęgałką na drogę

tuż obok

gdzie mieni się jeszcze czarna olcha

choć złota jesień w jej włosach

trzy na krzyż

i rosa wciąż odbija promienie

gdzie kawałek bruku

który chce zapomnieć

o Golgocie

gdzie kapliczka z Ostrobramską

gdzie źródło w połowie drogi

pomiędzy mną a tobą

gdzie orzech

bez łupiny

bez krzyża

bez winy

bez

bez mleka kawę z bialetki poproszę

i sam sobie zrobię

i wypiję

za miłość