fantastyczny każdy wyraz zdaje się na swoim miejscu... sama rzeczywistość, oczywistość, najbardziej mi przypadło określenie prawdy. W ostatnim jedynie bym zmieniła :"boję się" na : (zwyczajnie mam stracha). Czytałam już w wierszu pt: "opadanie" gost writera- "nieco się boję" - mam stracha takie bardziej dosadne i ludzkie wydaje się.

Tak to już jest, że nie ma sprawiedliwości na tym świecie, padole łez.
Jako list, jest ok, ale trochę za mało wiersza w wierszu.
Dla mnie boję się tutaj pasuje, wpisuje się w klimat.
Moim zdaniem lepsze by było tylko lękam się
Pozdr

Prostymi, celnymi słowami wyrażone to, co wielu z nas leży obecnie na żołądku. Przerażająca wizja początków dyktatury, mechanizmu wynoszenia jej do władzy przez rządy ogłupiałej większości, gdy nikt już nie słucha mądrzejszych, a liczy się prosta zdolność wprowadzania w błąd społeczeństwa. Piękna parafraza powiedzenia Piłsudskiego, na którego lubią się powoływać zwolennicy współczesnych rządów autorytarnych, pokazująca, jak niewiele w gruncie rzeczy w podobnych koncepcjach „prawdy w prawdzie”. „Boję się” mnie również bardzo przypadło, jako mocniejszy i zarazem zwięzły wyraz emocji narzucanych przez niedemokratyczne rządy.

Serdeczności

Czytając ten wiersz, przyszła mi ochota zostawić po sobie ślad, przejechać palcem po zamglonej szybie.
Może przykładając oko do zimnego szkła zobaczę coś innego, może skusi mnie i wybiję okno, by zobaczyć więcej? Byłam blisko, gdy opuściła mnie nadzieja


Ot, taka narracja

Wiersz podoba mi się, bardzo.

Pozdrawiam,
JOLA S

Allasko, odniosę się do Twojej propozycji zmiany. Otóż, w moim odczuciu sformułowanie "mieć stracha" określa rodzaj ekscytacji, adrenaliny, np. użyłabym tego sformułowania wówczas, gdybym miała skoczyć na bungee, a nie o taki strach mi chodzi. Stąd pozostanę przy swoim "boję się".

Braparb, o gustach się nie dyskutuje, więc skoro nie zachwyca, to trudno. Taki był mój cel, cieszę się, że został osiągnięty. Tak utartych, że nie dostrzegłeś parafrazy słów Piłsudskiego? Nie wspomnę o nawiązaniu do Różewicza... Dziwactwo profesora, nie jest dla mnie argumentem, więc odrzucam tę propozycję. Abstrahując, że obecnie są to synonimy, choć uczony staje się pojęciem archaiczynym, to gdyby bardzo chcieć doszukiwać się niuansów w znaczeniu, to nadal słowo naukowiec bardziej mi tu odpowiada, podczas gdy uczony wypełnia się we wcześniej wspomnianych autorytetach.

Mileno1, dziękuję za głos w sprawie "boję się". Zasugerowane "lękam się" jest w moim odczuciu zbyt nasilone emfazą, co odbiega od codziennego języka, przynajmniej mojego. I, jest jeszcze jedna kwestia, dla mnie zbytnio konotuje się to z JPII, a tego tutaj nie chciałam. Chętnie dowiem się dlaczego tak uważasz?

Gabi, dziękuję również za głos w sprawie "boję się". "stara znajoma" brzmi super, cieszę się z tak wiernej czytelniczki tego cyklu.

Introwerko, również dziękuję za głos w sprawie "boję się", ale przede wszystkim za podzielenie się refleksją. Tak, zależało mi na czytelności tego tekstu, jego prostocie, aby docierał przekazem do mas, nie tylko do wybranej grupy, której dane rozumieć zawiłości poetyckie.

Mila, dziękuję za przecinki - zmora moja. Co do myślnika, to w założeniu on nim jest, ale edytor uważa lepiej i ja nic z tym zrobić nie mogę albo nie umiem. "Robi wrażenie" - no, no, to mega komplement, dziękuję.

Jolu S, a mi bardzo podoba się Twój komentarz - jest bardzo poetycki! (Mila, jak to czytasz, to to też jest myślnik!).

Kamyczku, przywracasz mi wiarę w to, że ludzie jeszcze dostrzegają, widzą, rozpoznają. Dziękuję za dostrzeżenie Różewicza. Wiesz... mam ambiwalentne uczucia jeśli chodzi o oznaczanie tak znanych cytatów. Skursywiłam tekst i uznałam to za wystarczające. Nie chciałam podawać na tacy czytelnikom i jednocześnie narzucać interpretacji poprzez odnoszenie do "Ocalonego".

Dziękuję wszystkim za zajrzenie i ślady. Pozdrowienia.