No właśnie, niechaj już będzie sam wachlarz, bo gejsza by chińskiego nie tknęła.

Wiersz nie jest trudny w odbiorze, próba przesłania.
Mógę podać dwa luźne odsyłacze.
Bodaj do Madame Butterfay, albo Kodu da Vinci.
Ale ten producent wachlarza mi nie pasuje, taka ze mnie menda prorynkowa,
charakteryzator nie musiał schodzić z kosztów i zrezygnować z ogi.
Pozdrawiam.

To bardzo dobre dla wiersza, allasko, jeśli każdy czytelnik odczytuje coś innego. Dla mnie to obraz matki z młodości (czyjejś) Matki - ćmy barowej, która w nałogu chowa prawdziwe emocje. Oceniana przez innych w kryterium czerni lub bieli, dla jednych boska, dla innych bosa.. I nie jest ważne czy tą interpretacją trafiłam jak kulą w płot. Ważne, że budzi moje emocje.. Pozdrawiam

Allasko, jest mi bardzo miło, że wróciłaś i że wiersz zaintrygował, zostawił coś po sobie i w końcu Cię do siebie przekonał.

Co więcej, i mi taka wizja przeszła przez głowę w trakcje tworzenia wiersza, więc nasze interpretacje się pokrywają. Ułożyłaś te puzzle bardzo dobrze, co mnie cieszy.

Nalko, ja też uważam, że to dobre dla tekstu, kiedy każdy odbiera go po swojemu. Twoja skojarzenia bardzo mi się podobają. Cieszę się, że wiersz wywołuje tyle obrazów i skłania do interpretacji, to najważniejsze.

pociengiel, odsyłacze bardzo interesujące i trafne. Cieszę się, że wiersz nie sprawił Ci interpretacyjnych trudności.

Ajw, jak miło znów Cię widzieć! Bardzo podoba mi się Twoje postrzeganie wiersza, zaskoczyłaś mnie nim i dziękuję, że mogłam popatrzeć na tekst z Twojej perspektywy. Myślę, że żadna interpretacja nie jest chybiona. Na zdjęciu każdy widzi coś innego i to jest dopiero ciekawe.

Milu, ogromnie mi miło, że odbierasz wiersz w ten sposób. I racja, najważniejsze jest to, że skłonił on do zatrzymania się i pomyślenia nad tym, co przedstawia fotografia. Moim zamiarem było stworzyć tekst, który będzie szkicem, obrazem do indywidualnego rozpatrywania i po komentarzach widzę, że się udało. To ogromnie miłe.

Zolu, ja uważam, że to absolutnie nie jest wada. Wręcz przeciwnie. Sama rzadko podchodzę do wierszy w sposób ściśle logiczny, rozkładający poszczególne wersy na części pierwsze. Liczy się dla mnie bardziej to, jakie odczucia mu towarzyszą, czy trafia, zostawia coś po sobie, wywołuje w głowie jakiś obraz. Po komentarzach widzę, że się udało i jest mi bardzo miło.

Jeszcze raz bardzo serdecznie dziękuję Wam za każde słowo i każdą myśl. Dzięki nim patrzę na tekst z wielu perspektyw, a wszystkie są głębokie i interesujące.

Pozdrawiam serdecznie!

braparb, dobrze, że zdecydowałeś się tym razem zostawić ślad. Dziękuję za tak pozytywne słowa pod wierszem i interpretację, dzięki której mogłam zobaczyć go w nowej ciekawej odsłonie.


Chciałam, by nawrócenie było tutaj rozpatrywane z dwóch różnych perspektyw, zarówno sacrum jak i profanum, a może przede wszystkim z tej drugiej, czyli po prostu jako powrót do poprzedniego miejsca. Ale Twoje propozycje też bardzo mi się podobają, dlatego że brzmią jak nazwy obrazów.

Jeszcze raz dziękuję Ci za komentarz.
Kłaniam się!