Od razu w formie natychmiastowej staje mnie przed oczami obraz pn. Zaślubiny z morzem, gdzie nasza dzielna armia (przy współpracy z inną jeszcze dzielniejszą armią) dokonuje zaślubin z morzem, polegających na umoczeniu we wodzie naszego sztandaru. Miało to miejsce w Kołobrzegu - z oczywistych przyczyn propagandowych, gdyż nasi zdobyli morze (nasze) już nieco wcześniej w innym miejscu, ale to była pipidówa i się nie godziło akurat tam zaślubiać.

Więc jestem cały z Tobą czytając tak natchnione wersy boskiej poezji.


Pozdrawiam z wielkim szacunkiem,

DoCo

A mnie pojawił się obraz porzuconych kobiet, które w morzu znalazły ukojenie.
Jak by nie było, jest klimatycznie, Ajw, i tajemniczo.
Zgrabna miniatura, oprócz małego ale:



Zamiana drugiego "jak" na "niczym życie" nie usunie przypadkowego rymu.
Może coś w rodzaju - w górze klif oddalającego się życia?

Serdeczności.

Piękna i bardzo plastyczna miniatura, którą da się czytać dwojako: jako obraz ostatnich chwil życia samobójczyń lub jako zapis starodawnego pogańskiego rytuału, gdy na porządku dziennym było składanie ludzi w ofierze - zastanawiam się, czy miałaś na myśli jakieś konkretne miejsce i czas, gdy dochodziło do podobnych praktyk - niezależnie od tego, w obu przypadkach do głosu dochodzą niezwykle sugestywnie podane niespełnione marzenia/wyobrażenia niewłasnowolnych (bo wierzę, że i samobójstwo takim w ostateczności jest) uczestniczek takich "ciemnych misteriów". Całość ogromnie obrazowa i wymowna, także przez swoją oszczędność Dobrze znów Cię czytać

Serdeczności

Ajw,

niezwykle udane mini. Zachwycił mnie ten wiersz i nie ukrywam był jednym z trzech, na które oddałam swój głos. Sporo już tu powiedziano, dodam, że moje skojarzenia bliskie pierwszej z opisanej interpretacji Introwerki. Bardzo mi się podoba, jak ładnie wybrnęłaś w poincie, unikając banału. Mi, w moim tekście to się nie udało. Obrazowy, plastyczny z pewnością zasługuje na docenienie, jeśli nie w konkursie, to na pewno tu w komentarzach.

Pozdrowienia.