Dobrze byłoby, Brap, podnieść sobie już wyżej poprzeczkę w zakresie rymów.
Czyli przerzucić się z dokładnych na zbliżone. I unikać czasowników na końcu wersów.


Spójrz, co wychodzi po przestawieniu słów:

- Cierniową granią podążam w mroku.
Cicha kantata, niebo gwiaździste.
Wyniosłe góry zwalniają kroku.
Plącze się droga, znika dwoiście. -


- udręką bólu...
twardą walutą...
w wielkiej miłości...
wzniosłych porywów... -
Gdybyś pokombinował z rymem płaci/traci, byłoby ciekawiej.

Tak samo w środkowej zwrotce, w której rymy gramatyczne zostają jeszcze podkreślone formą dystychów. Stać Cię na więcej, dlatego weź jeszcze ten wiersz na warsztat.

Miłego.

Myślę, że dobrze byłoby jeszcze się przyjrzeć rymom.
Bo w pierwszej zwrotce masz aabb, w drugiej żadnego, a w trzeciej jeden, kończący wiersz.
No i teraz masz trzy wyjścia:
1. uzupełnić rymy w drugiej i trzeciej zwrotce;
2. w ogóle się ich pozbyć i przejść na biały wiersz - rytm bez rymów.
3. przejść z dystychów na rymy abab lub łatwiejsze bb.

Pokażę Ci na przykładzie:
- Stromizną grani wędruję w mroku. - a
Cicha kantata, niebo gwiaździste. - b
Wyniosłe góry słuchają kroków. - a
Plącze się ścieżka, znika dwoiście. - b

- Za miłość płacisz udręką smutku,
twardą walutą w nieba kolorze. - b
Gdy jest niechciana szpeci człowieka.
Zbędnych porywów oszczędź już Boże. - b

Te formy są ciekawsze niż dystychy (dwuwersy).
A układ bb pozwala na większą swobodę w dobieraniu słów.
Spróbuj, Brap.

- za niego - za fart.
Ale można inaczej:
- w kasynie życia szukając szczęścia,
wciąż płacę za nie w wiecznych udrękach - lub coś w tym stylu.

Dobrze, że nie zostawiasz wierszy odłogiem, bo lepiej jest mieć choć trochę dopracowany niż tkwiący w koszu na śmieci.

Miłego, Brap.

PS. "Życie/krocie" też nie jest jeszcze dobrym rozwiązaniem, skoro wszystkie rymy masz w zasadzie dokładne.
Może - udręką smutku płacisz sowicie?