Ładnie trzymasz rytm, Dod.
Wiersz jest obrazowy i z klimatem.

Mam jednak uwagę:

To jedyna zwrotka, w której brakuje rymu aa.
Ale można łatwo to nadrobić. Na przykład:
- słońce ogrzało resztką kolorów
chłodną jesienność słotnej szarości
mglista tęsknota kroczy po polu
zabiera radość nic nie przynosi -
Oczywiście możesz rozwiązać to inaczej, bo to tylko przykład.


Namawiam Cię na unikanie szyku przestawnego z czasownikami na końcu wersów.
Wtedy i rymy są lepsze, a nie gramatyczne - rozbija/rozwija.
Ale nie musisz zmieniać, jeżeli nie chcesz - chciałabym Ci tylko pokazać, że czasem łatwo tego uniknąć. Na przykład:
- trudno jej jednak robić wyrzuty
gdy zima w polu zakłada obóz
harcowny oddział mrozem wykuty
już szyk bojowy rozwija z lodu -


Tu też można przestawić na - w sprycie korzeni tkwi całe męstwo.

Wiersze to żonglerka słowami - dobrze jest czasem sprawdzać na wszystkie strony, czy coś nie wpasuje się lepiej.

Miłego.

Dobrze się toczy, aż do ostatniej strofy:

"heroizm jednak dużo nie zdziała
mądrość natury da im zwycięstwo
w pamięci nasion wiosenna chwała 
w sprycie korzeni tkwi całe męstwo"

W niej jest zawirowanie, kółko - heroizm i męstwo to słowa o bardzo bliskim znaczeniu, jedno może być śmiało synonimem drugiego. Heroizm nic nie zdziała, ale ten w korzeniach już tak? Niby wiadomo, o co Autorowi chodzi, ale lepiej byłoby ułożyć wypowiedź inaczej.

pzdr
JL