Trudno tak od razu po dość krótkim ( jak na prozę ) wstępie (typu "da dam" !!) ocenić, czy to nie "idzie" rzeczywiście na Nobla. Z rechotem jednak trzeba się pogodzić jeśli posługujemy się odwołaniem do sitcomowej publiczności ( czytelników). Nieistony moment w tym "obyczajowym" przekazie stanowi zauważone przeze mnie zestawienie języka celebrytów z - no właśnie niby katolickim określeniem w sprawie współżycia seksualnego " na łapę". Partner to przekręt - wymysł języka nowowmowy multi-kulti a konkubinat jako pochodzi z języka kodeksowego . Tak sędzia Sądu np. Rejonowego określa stan cywilny dwojga osób żyjących wspólnie bez aktu cywilnego małżeństwa. To określenie prawne - dla celów prawnych. W istocie nie ma nic wspólnego z językiem katechizmowym i 10 przykazań.Bo wkracza w dziedzinę sakramentu małżeństwa - odrębnego od umowy cywilno-prawnej jaką daje USC. Autoironia autora i poczucie humoru są obiecujące. Na początek to spory plus.

Naucz się cierpliwości w tym dzisiejszym zagonionym świecie. Cierpliwość to ostatni klucz , który otwiera drzwi. Nie miej pretensji do komentatorów o długość komentarzy. Zauważ ,że czas jaki poświęca Tobie inny człowiek - to część jego życia. Daje on Tobie najcenniejszą rzecz jaka ma człowiek na tym świecie. Jeśli nie wyzywa Cię niegrzecznie , jeśli stara się Tobie pomóc, jeśli mówi po polsku i zrozumiale - niekoniecznie trzeba się denerwować. Można nie czytać. To także wyjście. Pozdrawiam. Mozets.