Typowy wiersz dla Ciebie, Iwonko, prosty, bez karkołomnych metafor-potworków, subtelny, acz zmysłowy, opowiadający tę samą jak zwykle historię, czyli on i ona.

Osiągnęłaś w tym stylu i tej tematyce wyżyny, masz własny nie do podrobienia styl, nie łapiesz wszystkich srok za ogon, wiernie trzymając się obranego kierunku.
I to jest powodem, dla którego jesteś tak chętnie czytana.

A ten wiersz?
Taki jak setki innych, które napisałaś - piękny, niby zwyczajny, choć to tylko pozór, dający wiele do myślenia, wywołujący refleksje, jak ogień, co płonie w bryle lodu...

Słodka rzecz!

Droga ajw,

Sam niegdyś puszczałem latawce, więc pojmuję o jakim sporcie mówisz. Jednak podczas puszczania należy uważać, żeby nie puściła nitka, bo wtedy latawiec ponosi wiatr i już nikt nie może go zatrzymać.

Co mogło się zdarzyć także w tym wierszu dośc niepokojącym i nie dozwalającym zasnąć z powodu przypływu emocji, podobnych do nocy.


Piękna sprawa, dziękuję, że piszesz takie słodkie rzeczy! Masz talent jak przysłowiowy... drut


Pozdrawiam,

DoCo

Dobra Cobra to ma oko , tyle widzi. Ale nie jest samotny, po takiej migawce, o oczku i latawcu, aż w głowie i echo z niej pionowo, poziomo, przekątnie, wokoło ... dudni .
Smakowitość aż ślina, hm .
No niedobrze, noc i widzę oczko, pończochę, wszystko w strzępach i wiatr gdzieś niesie nie jeden latawiec . Dla uspokojenia, mam nadzieję, rzucam okiem w inne litery .
Piękno erotyczne to mało napisać o wierszu. Piękno wrażeń, muśnięć i zagłębień, smaków i drżeń chwili, bliskości rozkoszy w końcówkach każdego nerwu buzującej , gotowej do spełnienia, wszystko widać choć nic nie widać . To rzadkość, w tak niewielu słowach wiele tak. Gratulacje po raz nie wiem który .