Café Jesús - karp
Poezja » Pogranicze » Café Jesús
A A A
Od autora: Miało być pod konkurs, ale wypłynęło z ciasnych ram.

(czyta się "Hesus")

Café Jesús

 

Jesús Alfonso Morales Cuarón,
Kawowym Jezusem zwany
Przy barze czekał na dwie caramby.
Ziarnka przegryzał z Hawany.

Słuchał muzyki, jak z wolna przyspiesza.
Urywki pamięci chciwie
Łapał i w kupę zebrać próbował,
Co tu się stało właściwie?

Był czas huraganów, a Jose szalał.
Polecieć i skończyć w grobie
Nie chciał, lecz „dziś otwarte granice”
– El Jefe wymyślił sobie.

I stało się to, co stać się musiało
Wiatry zdmuchnęły mu Cessnę
Przebiła dziurę w chmurach i w obcą
Wnet zanurkowała wyspę.

Skrzydła na palmach zostawił, próbując
W dżungli posadzić maszynę
Kadłub wirował, potem toczył się.
Tak szarpał leśną gęstwinę.  

Ach, nie wytrzymały worki w ładowni
I teraz bombardowały
Czarnej kawy ziarnkami, a spod nich
Proszek też sypał się biały.

Kawą to właśnie usłana kabina,
uratowała mu życie.
A krew na czole dawno już zaschła,
kiedy się zbudził o świcie.

Burza szalała bez mała dzień cały,
Blokując kontakt radiowy.
Jesús ledwo powłóczył nogami
- To efekt strzaskanej głowy

W nocy rozpalił ognisko pod skrzydłem.
Gorącej kawy ciut liznął.
Zakrztusił się, gdy coś człowieczego
nieludzko z cienia wylizło.

Podążył śladem do wraku. Odnóża
Jak palce wielgachne miało,
Korpus okrągły i zarośnięty.
Uwagi nań nie zwracało.

Potwór próbował się dobrać do kawy.
Trzydziestkę ósemkę ścisnął.
Kreatura prysnęła przed kulą,
Radionadajnik rozprysnął.

Jesús drugiego dnia tratwę budował,
Lecz w nocy zaprzestał dzieła.
Więcej dziwadeł przyszło po kawę,
Jefe brak kawy rozgniewa.

Bielą prószone przegryzał ziarenka,
Już trzeciej czając się nocy.
Gdy odchodziły, wynosząc worki,
Skoczył za nimi jak z procy.

Do starożytnej tak dotarł budowli.
Kształt głowy jak jego własny.
Wnet z oczodołu wyjął pochodnię,
Ząb minął i wlazł do paszczy.

Tunel się ciągnął jak kiszki giganta,
Niosło echem pulsowanie.
Jesús przełykał ślinę w przestrachu,
gdy dotarł na skrzyżowanie.

Wielka komora otwarła się przed nim,
w niej poczwar trwało zebranie.
Tysiąc włochatych cielsk tu się wiło
i palców grzmiało stukanie.

Tańczyły w rytmie zdało się prostym,
Choć zmiennie przyspieszał i zwalniał.
Jak dżin na filmach z Ameryki,
Co go z kaset w dzieciństwie uwalniał.

A robotnice na sufit właziły,
Z futer wyciągały skrzydła.
Skuwały przy tym narzędziami pra-
Stare ludzkie malowidła.

Tłum pokonywał w pobliżu tunelu,
Który się ciągnął bez końca.
Do Ameryki podkop, by wygryźć
Jesúsa z posady gońca.

Oblana oliwą i światłem, czarnym
Na scenie ciałem wywija.
Gdy twarzą się wreszcie odwróciła,
zobaczył, że to Marija.

Dziewczyna, która mu kiedyś nie dała.
Szef sklął, że miała ochotę:
„Nie ma darmochy!”. Dlatego Jesús
Kartelu został pilotem.

Skinął na chic’ę, czy jego poznała?
Schyliła się doń przymilnie.
„Uważaj, mała, będzie się działo.
Zawołam cię przez drzwi tylne”.

Odpowiedziała mu jeno uśmiechem
Śliskim od potu z jej ciała,
Kiedy tymczasem drugą połową
Stwory w hipnozie bujała.

Przy stole paskudy dwie pogrywały
w kości, co jemu ukradły.
Na jednej szkice brzydkich pozycji,
Na drugiej miejsca zabawne.

W kościele i w kuchni i w samolocie.
W piwnicy, na szczycie skały.
Z jego portfela ciągnęły kasę
i właśnie ją przegrywały.

Nareszcie się dostał Jesús do lady.
Stwór tworzył drinki pomału.
I tak to w krótkiej chwili wytchnienia
Do niego wszystko wracało.

Bierze caramby i idzie do wnęki.
Tą liczne smalą pochodnie.
A oprócz tego stoją na warcie
Dwa łyse monstra, krwi głodne.

„Idź, bo szef czeka już” – rzekną mu tylko
I odsłaniają kotarę.
Wchodzi więc do przybytku mrocznego,
Gdzie król ma swoją pieczarę.

Tu tłuste i wielkie cielsko wylewa
Na fotel własną istotę.
Olbrzymie palce miast kończyn sterczą
I nawet one włochate.

Już siada naprzeciw Jesús Cuarón.
Alkohol stawia na stole.
Spogląda w ślipia, których ozdobą
Patrzałki jego skradzione.

„Szkła ciemne zakłada w ciemnej pieczarze?
Wariat jakowyś” – pomyśli.
Wtem z paszczy długi wyciąga język.
Nań ziarnko kawy zabłyśnie.

„Potwór tym samym więc dialektem gada”
– tak się mężczyźnie wydało.
„Interes pewien” – zaraz mu rzecze
– „Zarobić można niemało”.

Lecz król nie słucha i trzydzieści osiem
Ciągnie spod fałdy, co leży.
Kości słoniowe zdobią rękojeść.
To do Jesúsa należy!

Król poczwar z wolna wychyla bębenek,
Z języka zdejmuje ziarnko.
Włożywszy w komorę miast naboju,
Kręci ruletką koszmarną.

Do pyska swojego potem przykłada
Lufę, co błyska złowieszczo.
„Klik” – słyszy Jesús i oczy mruży.
Kawa nie parzy się jeszcze.

Rewolwer dostaje wreszcie w swe ręce.
Ten, który kiedyś był jego.
Lekko z boku o czoło opiera,
Nie bojąc się już niczego.

W ostatniej chwili broń szybko odwraca
I w kreaturę celuje.
Wystrzał, błysk i ciemność i huk jeszcze!
Uczynku nie pożałuje.

Piszczy mu w uszach przeciągle,
Niczym maszyna, co mierzy konanie
W kryminale z Ameryki
W Cali widzianym na srebrnym ekranie.

 

***

 

Słońce w jaskrawym przybyło potopie.
Swym blaskiem jaskinię oświetlało.
Promykiem jednym przez dziurę w stopie
Na twarz zmęczoną, ale żywą, powoli się przewiercało.

Kawy już nie pił, nogę opatrzył, lecz nie założył buta.
Powrócił do tratwy budowania
– Lepsza robota, niż siedzieć tutaj
I bez odpowiedzi mnożyć zagadki.

Do swoich wracać najwyższy czas, gdzie świat jest w chaosu rowie,
Gdzie sens niełatwo odnaleźć, a rytmu nie zna to, co żyje.
Dziurawa noga ratunkiem mu, bajkę El Jefe opowie.
Gdy sprawa już trochę przycichnie, może odszuka kogoś.

 

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
karp · dnia 14.02.2018 20:09 · Czytań: 301 · Średnia ocena: 0 · Komentarzy: 4
Komentarze
Miladora dnia 15.02.2018 13:46
Rozumiem, że chciałeś stworzyć coś w rodzaju ballady, ale niestety nie wyszło. Głównie z powodu niekonsekwencji metrum i średniówki oraz braku zestrojów akcentowych. To sprawiło, że już w połowie tekstu miałam ochotę zrezygnować, bo ile razy można wykręcić sobie kostki na wybojach. Poza tym wiersz jest przeraźliwie długi, a język narracji także pozostawia wiele do życzenia.
Sugeruję wprawiać się na krótszych utworach. ;)

Miłego, Karp. :)
karp dnia 15.02.2018 20:21
Nie jest to wiersz i nie chciałem tworzyć czegoś w rodzaju ballady. Nie zastanawiałem się, co z tego wyjdzie, ale myślę, że wpisuje się w definicję poematu.

Rytm wiersza jest trochę mniej oczywisty, więc może inaczej to "słyszałaś" niż ja. Pilnowałem akcentów, oprócz paru miejsc, gdzie nie upilnowałem :) W dodatku niektóre zwrotki wypadają z szyku umyślnie - wiąże się to z treścią. Chętnie poczytam dogłębniejsze uwagi od Ciebie w tym kontekście. Również napisz proszę, jakie życzenia pozostawia język, bo twoja uwaga jest dla mnie zbyt ogólnikowa, abym mógł z niej skorzystać.

Dzięki za wytrwanie do końca w bólu kostek :)
Miladora dnia 15.02.2018 23:11
Poniżej masz wersy, w których albo nie ma odpowiedniej średniówki, albo zgodności akcentów.
Byłoby tego więcej, ale trudno dokładnie ustalić średniówkę, skoro bez przerwy po niej skaczesz i raz jest pięć, a raz sześć zgłosek.
Myślę, że miałbyś mniejszy problem, gdyby oba wersy dłuższe miały tę samą liczbę zgłosek, a nie różną 11 i 10.
Cytat:
Nie chciał, lecz „dziś otwar­te gra­ni­ce”

Cytat:
I stało się to, co stać się mu­sia­ło

Cytat:
Wnet za­nur­ko­wa­ła wyspę.

Cytat:
Ka­dłub wi­ro­wał, potem to­czył się.

Cytat:
Ach, nie wy­trzy­ma­ły worki w ła­dow­ni
I teraz bom­bar­do­wa­ły
Czar­nej kawy ziarn­ka­mi, a spod nich
Pro­szek też sypał się biały.

Cytat:
Jesús ledwo po­włó­czył no­ga­mi

Cytat:
Kre­atu­ra pry­snę­ła przed kulą,

Cytat:
Nio­sło echem pul­so­wa­nie.

Cytat:
Jak dżin na fil­mach z Ame­ry­ki,
Co go z kaset w dzie­ciń­stwie uwal­niał.

Cytat:
Z futer wy­cią­ga­ły skrzy­dła.
Sku­wa­ły przy tym na­rzę­dzia­mi pra-
Stare ludz­kie ma­lo­wi­dła.

Cytat:
Wcho­dzi więc do przy­byt­ku mrocz­ne­go,

Cytat:
Tu tłu­ste i wiel­kie ciel­sko wy­le­wa

Cytat:
Wło­żyw­szy w ko­mo­rę miast na­bo­ju,

Cytat:
Wy­strzał, błysk i ciem­ność i huk jesz­cze!

Cytat:
W kry­mi­na­le z Ame­ry­ki


Co do języka, tak wybiórczo:
Cytat:
Go­rą­cej kawy ciut li­znął.
Za­krztu­sił się, gdy coś czło­wie­cze­go
nie­ludz­ko z cie­nia wy­li­zło.

Cytat:
Kre­atu­ra pry­snę­ła przed kulą,
Ra­dio­na­daj­nik roz­pry­snął.

Cytat:
Ski­nął na chic’ę, czy jego po­zna­ła?

Cytat:
w kości, co jemu ukra­dły.

Cytat:
„Idź, bo szef czeka już” – rzek­ną mu tylko

Cytat:
Tu tłu­ste i wiel­kie ciel­sko wy­le­wa
Na fotel wła­sną isto­tę.

Cytat:
Spo­glą­da w śli­pia, któ­rych ozdo­bą
Pa­trzał­ki jego skra­dzio­ne.

Cytat:
Wa­riat ja­ko­wyś” – po­my­śli.

Cytat:
Nań ziarn­ko kawy za­bły­śnie.

Cytat:
Lecz król nie słu­cha i trzy­dzie­ści osiem
Cią­gnie spod fałdy, co leży.
Kości sło­nio­we zdo­bią rę­ko­jeść.

Cytat:
Ni­czym ma­szy­na, co mie­rzy ko­na­nie
W kry­mi­na­le z Ame­ry­ki

Cytat:
Gdzie sens nie łatwo od­na­leźć

- niełatwo -
Źle się czyta także dlatego, że każdy wers zaczynasz dużą literą i mieszasz czasy w narracji - teraźniejszy i przyszły oraz że w dużej mierze opierasz wiersz na inwersjach.
A ostatnia zwrotka już w ogóle nie ma rytmu, przy zupełnie niekonsekwentnym układzie rymów.
Czyli - jeżeli chcesz pisać wiersze rymowane, to niestety musisz dbać nie tylko o odpowiednie metrum, średniówkę, zgodność akcentów, konsekwentne rymy, ale także o język i płynność narracji. W tym wierszu w zasadzie kuleje wszystko.

Miłego. :)
karp dnia 16.02.2018 22:25
Przyznam, że nie bawiłem się w matematykę i brałem tekst na ucho. To, co mi grało - zostawiałem. Może niesłusznie.
Z dedykacją dla Ciebie, jak ja to słyszę:
https://vocaroo.com/i/s01wkScwBfJD

Widzę, że wymieniłaś też zwrotkę o muzyce, która zwalnia i przyspiesza, jak na kasetach wideo. Sugeruję zastanowić się nad treścią podczas czytania - wtedy powód wybicia z rytmu będzie jasny ;)
To samo tyczy się kryminału z ameryki.

Rzeczywiście mogłem przypilnować czasów w kilku miejscach. Tu zgoda i pomyślę nad tym.
Nie wiem, co Ci duże litery przeszkadzają? Pan Tadeusz, przykładowo, też zły?

Wymieniłaś kilka wersów w ramach uwag językowych i... ja nie wiem, co mam z tym zrobić. Dla mnie jest wszystko ok. Tam są gry podobnie brzmiących słów, bo lubię, albo kolokwializmy, bo te pasują do treści. To jest męska historia o przemytniku narkotyków i trochę halucynacji rodem z amerykańskich horrorów klasy B z VHS. Może po prostu nie trafiłem w twój gust?

Ostatnia zwrotka miała nie mieć rytmu i jak poprzednio - zastanów się nad treścią.
Cytat:
a rytmu nie zna to, co żyje

Ostatnie zwrotki są zejściem po kawowo/narkotykowym haju, powrotem do rzeczywistości, "gdzie świat jest w chaosu rowie, Gdzie sens niełatwo odnaleźć", ale można. Wystarczy tylko mieć odrobinę chęci i poszukać brakujących rymów.

Dzięki, za zauważenie "niełatwo".
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Marek Adam Grabowski
29/03/2024 10:57
Dobrze napisany odcinek. Nie wiem czy turpistyczny, ale na… »
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty