Podoba mi się, Kamysiu - ja też noszę w sobie podobne obrazy.
I też wszyscy, którzy odeszli, są wówczas obok, choć inaczej.

Ale przemyślałabym zamieszczenie tego fragmentu:

Raz, że jest, moim zdaniem, zupełnie zbędnym dopowiedzeniem i to z przypadkowym rymem.
Dwa, że za bardzo kojarzy się z kwestią z "W pustyni i w puszczy":
- ja nie chcę płakać... tylko mi się tak... oczy pocą -
Poza tym jest to przeskok do zupełnie innej narracji, która zaburza rytm i klimat poprzedniej.

Bez tego wiersz mógłby wyglądać w ten sposób:


Serdeczności.

Pamiętam wiersz z konkursu. Podbił serca głosujących i moje, Kamysiu. Podobają mi się Drobiny, dodane do tytułu.

Co do Takie samo/takie same:

Forma zależy od rodzaju rzeczownika lub zaimka, który określa:

Wszystko było (r. nijaki: takie samo).
One były/są (r. niemęskoos: takie same).
Oni byli (r. męskoos: tacy sami).

Wszystko (r. nijaki), więc powinno być takie samo.

Wyjaśniłam zasadę i zmykam. Opowiadam się za formą:

Wszystko jest takie samo.

Nie zmienia to faktu, że wiersz jest cudnej urody. Autorka poprawi - nie poprawi - jej sprawa.

Serdeczności,

z.

Bardzo zgrabnie poprowadzony wiersz. Czytało mi się przyjemnie, mimo że zazwyczaj wolę mniej dopowiedzianą poezję.

Czytam bez drugiej cząstki. Nie podoba mi się dopowiedzenie Wybaczysz. oraz cięży mi końcowa srebrzystość igliwia, gdyż jest zbyt abstrakcyjna i jest to druga pod rząd metafora dopełniaczowa.

Z drugiej strony uważam, że zakończenie pierwszej cząstki jest świetne i nie ma potrzeby dopowiadać nic po nim. Zakrywam dłonią drugą cząstkę i jednocześnie uśmiecham się i zachwycam melodyką i pięknem prostoty.

Kamyczku,

czytając ten wiersz (jak również mając w pamięci Twoje poprzednie), mam wrażenie, że doszłaś do takiego etapu swojego rozwoju twórczego, że potrafisz pisać w sposób dosyć "poprawny". Ten tekst to całkiem zgrabnie zbudowana scenka. Na początku przy pomocy charakterystycznych dla świąt rekwizytów budujesz opis, klimat, w dalszej części pojawia się smutek i tęsknota za bliską osobą.

Sprawnie wypełniasz pewien schemat, ale niestety nic poza tym. Podobnych wierszy jest bardzo wiele. Oczywiście, wszystko zależy od tego, czy chcesz się rozwijać dalej i w jaki sposób traktujesz swoje pisanie. Można powiedzieć, że osiągnęłaś już w pisaniu dużo - w kontekście twórczości portalowej. Jeżeli jednak chcesz się rozwijać, to uważam, że kolejnym krokiem powinny być próby odejścia od schematów, które sobie wypracowałaś, poszukiwanie większej oryginalności, ryzykowanie, próby pisania bardziej intuicyjnie.

Z ostatniego wersu możesz spokojnie zrezygnować, w wierszu jest już bardzo dużo "rekwizytów świątecznych", dalsze ich wyliczanie w poincie nie ma sensu.

Pozdrawiam serdecznie