Piękny wiersz, Zolu
Czytam już drugi raz i pewnie nie ostatni...
Tak mi przypasował do serca,
do myśli, które w sobie noszę,
tak bardzo...
Niczyja

Ja rozumiem, że rymy itd., ale fraza, którą wskażę, nie jest mym skromnym zdaniem poprawna:



"będę się pobratać"? to raczej nie po polsku myślę że lepiej byłoby, lepiej brzmi:

będę się bratać.

Cudny wiersz Joleczko. Cudny. Pięknie się można odnaleźć w tym klimacie tęsknoty. W jednym miejscu mi zgrzyta. Może jakiś synonim?

Melodyjność tekstu jest piękna, to się samo mówi. Pięknie!
pozdrawiam

Przybiegłam i będę się bratać - (tryb niedokonany) albo pobratam się - (tryb dokonany). Pobratać się -- czasownik dokonany.
Będę się bratać, ale chcę się pobratać
No niestety język polski trudna być mowa.
Więc będę się bratać tak duchowo z Autorką, a może pobiegnę się pobratać, tylko nie wiem z kim...
Pobratam się z mową, piękną polską mową.

Tak lekko napisane, a przecież treść wcale nie jest lekka. Raczej mocno obciążająca psyche, ale niektórzy tak mają i potrafią I to się chwali..

Ajw,

dziękuję pięknie.

Miladoro,

nie ma wyrazu: zacieśniać się i nie ma wyrazu pobratać. Masz rację. To są neologizmy, ściślej - neosemantyzmy. Poza tym oba wyrazy użyte są tu metaforycznie.

Nie ma w wersach podziału innego niż do średniówki i po średniówce. I liczy się akcenty i sylaby (zgłoski) bez względu na budowę wyrazu.

Dziękuję za wyrażoną opinię. Rozumiem, że wiersz się nie podoba, i niech tak zostanie.

pozdrawiam,

z.

Miladoro,

czekałam na te mądrości ze słownika . Oświadczam: W tym wierszu nie ma błędu. Jest zamysł autorki, jej wizja, bo to jej wiersz, nie Czytelnika. Poziom rozumienia tekstu przez Czytelnika może mijać się z poziomem wiersza. Rozumiem. Rozumiem także, że nie rozumiesz, co mam na myśli. Zdarza się.



- obowiązuje, jednak trzeba zrozumieć.

Gdy wyraz pobratać się użyto w takim znaczeniu jak np. bratać się po..., a wyraz zacieśniać się w znaczeniu stawać się za ciasnym...

Mam wrażenie, że Autorce komentarza wcale nie chodziło o to, żeby poprawić mój wiersz, tylko o to, żeby pod nim posadzić... .

W jednym i w drugim przypadku zalecam umiar. Wiersz to nie jest proza. Choć, jak widać, bywa źródłem prozy życia.

Miałam nadzieję, że moje wiersze, których tak nie trawisz, przestały Cię interesować, Miladoro.
Ale znam Twoje intencje. Mogę się im tylko dziwić.

Bez odbioru,

z.

Maaku,

dziękuję, że powyższa awantura nie zasugerowała Ci odbioru tekstu. Cieszy mnie, że trafiam na Czytelnika, który rozumie. To cenne. Wiem, jak trudno nie odnosić się do komentarzy, jedynie do tekstu. Wdzięcznie się kłaniam,

z.

Może zrób Zolu krakowskim targiem

Wiersz śliczny. Podoba mi się ten cudny klimat

Piękny wiersz: nostalgiczny, romantyczny, ciepły i kuszący. Szczególnie urzekło mnie „rozumienie sów i skowronków” jako powrót do jakiegoś pierwotnego, tajemnego języka

Podobają mi się też Twoje neosemantyzmy, myślę, że warto je zachować. Co najwyżej opcjonalnie dodałabym dywiz w: „po-bratać”, wtedy nawet mniej wnikliwi nie będą mieli powodu się czepiać.

Buziaki

Jolie kawał pięknej poezji rymowanej.

Cat