Witaj, gago,

moje czytanie pobiegło w troszeczkę inną stronę (kamasutra): Ja, trzcina - wiotka, giętka, wysportowana. On - wirtuoz, pan i władca

Bardzo ładny erotyk wyszedł spod Twojego pióra, brawo.

Z uwag - moim zdaniem:
- kropka w tytule zbędna
- to przyznać zmieniłabym na: to przyznam.
Ale to Twój wiersz i nic nie narzucam.

Pozdrawiam serdecznie

Znowu mnie nie było u ciebie długo Bardzo ładnie ci się udał ten wiersz. Podoba mi się motyw ze śpiącymi rybami. Odczytuje ten wiersz jako historia pewnej miłości, która zaczęła się na moście. Miłości, która się skończyła. Myślę, że peelka jest jak te ryby, bo myślami cały czas powraca do miłości, zahibernowała swoje wspomnienia na pomoście. I waha się jak trzcina poruszana przez wiatr, bo z jednej strony pragnie powrotu ukochanego, pragnie znowu mieć w nim oparcie, ale z drugiej strony boi się próbować budować coś, co już raz się zawaliło. Wyobrażam sobie ją jak stoi oparta o barierki mostu i z zacinającym głosem pełnym niespełnienia cicho mówi kocham cię. Taka jest moja interpretacja, może jestem zbytnio romantyczny
Ale najważniejsze - bardzo podobało mi się u ciebie
Pozdrawiam serdecznie