Dziękuję Allasko za komentarz. To prawda, ktoś tak kiedyś napisał i jestem pewien, że przez to mój wierszyk nie ma w sobie nic oryginalnego.
Nie jest zły? Chyba jednak też nie jest specjalnie dobry, skoro jego jedynym atutem jest próba myślenia i opowiedzenie historii Jezusa nie wprost.

A to i to oczywista pomyłka, rzecz jasna.

Zapraszam do lektury innych moich wierszy.

Dziękuję Gramofonie za komentarz być może tak jest, a czego brakuje temu tekstowi do formy wiersza? Metafor? Rymów?

Owszem, kawa na ławę tak, ponieważ jestem zwolennikiem treści poruszającej, a nie domyślającej się typu "co poeta miał na myśli". Dlatego tak często stosuję wyraziste metafory.

Sądzę, że nie powinno porównywać się poezji do prozy, szczególnie, że w poezji często stosuje się metafory, by zawrzeć treść nie wprost.

Pozdrawiam

No cóż... wychodzę z założenia, że ludzie piszący komentarze znają się na poezji, zatem przyznaję ci rację i obiecuję, że już nigdy nic nie opuści szuflady, skoro nie można tego nawet nazwać wierszem.

Najpiękniejsze są te słowa; z jerozolimskiego realu, z obecnej chwili. Obraz współczesnych czasów. Via Dolorosa wprawia w osłupienie równie mocno jak drabina... Tak, drabina na ziemi status quo. Piszę niedopowiedzeniami, bo nie wiem, czy byłeś w Jerozolimie, nie chcę podać szczegółów, bo zmieniają nastawienie do miasta, do wiary, przekonań.
Pojawia się i znika na Via Dolorosa mężczyzna wystylizowany na Jezusa. Zaiste, to prawda - wybrańców losu pyta o różne sprawy. Głos ma wyjątkowo piękny. Tak mówią. Więc - masz rację. Poezja. Tam i tu.

- nie masz racji.

Bez przecinka przed ,, sami".

https://sjp.pwn.pl/sjp/sam-I;2518978.html

Zaimek wyszczególnia pewną grupę ludzi. Jest tylko ona i nikt inny. W tym przypadku: SAMI faryzeusze.

,, Po ulicach faryzeusze chodzą..." - zupełnie inny wydźwięk i znaczenie tekstu.

Zgadzam się niestety z Gramofonem. Tekst nie ma niestety siły oddziaływania, ponieważ jest zbyt dosłowny, zbyt deklaratywny. Jest tu jakieś tanie moralizatorstwo, użalanie się nad kondycją moralną współczesnych - ale takie bardzo płytkie, uogólniające. Symbole, po które sięgasz, są bardzo oczywiste - wręcz na stałe weszły do języka polskiego (np. faryzeusze), tak więc sięgnięcie po nie wiersza nie "robi".

Nie każdy wiersz musi być nie wiem zagmatwaną zagadką, jednak zbytnia dosłowność w ogóle nie jest ciekawa, nie intryguje w żaden sposób, nie zmusza do myślenia.