Manuel piszesz w sposób, który niestety nie jest obecnie tendencją. Dla mnie wersy są piękne, prawdziwe i czuć w nich zaklęcie. To romantyzm, jakże potrzebny, jak omijany szerokim łukiem.
Sama nie wiem, czasami też pisałam krzykliwe i dziwne wiersze. Ale nie wracam do nich z radością.
To chłam, to resztki wyplute z zardzewiałej furtki. Pamiętaj, że tylko godność i wrażliwe spojrzenie uchroni nas przed napływem tandety. A niech się obrażają wielcy...nawet nie wiem, kto tam teraz rżnie poezję i dobrze. Masz powtórzenia, ale co tam, tak pięknie pachnie cynamonem w Twoim wierszu. Pisz!