czasem trudno nazwać
gdzie się właściwie jest i w którym momencie
dzień za dniem raz przechadza się z nami leniwie, nogami powłócząc
rozciąga od świtu do późnego wieczora
przysiadając na ławce spraw nieulubionych na zbyt długo

a raz goni bez tchu i opamiętania, oszukując wskazówki zegara i mnie

czasem po ziemi niewiele się chodzi
bez ruchu za mało siedzi
w ogóle się właściwie nie siedzi

i na zamyślenie nie ma czasu ani okoliczności
a tym bardziej na własne przemyślenia go brak
a szkoda
bo co z tego, że się myśli
skoro one żadnego składnego kierunku nie mają ani nie nadają
rozbiegane i na stojąco ciągle wszystkie
po co? po co one wszystkie?
wystarczy jedna na raz
taka od początku do uśmiechu, decyzji lub choć ulgi

a jakby tak w końcu
dla siebie znaleźć ciepłe czułe miejsce
choćby w kącie serca
choćby na ławce w parku, który mijam codziennie
albo przy ekspresie do kawy
zawiesić się
odnaleźć

dla siebie miejsce i swój moment

raz
dwa
trzy
cztery
pięć
sześć
siedem

osiem


dziewięć


dziesięć...